علاجی برای آرتروز وجود ندارد اما شما میتوانید با انجام ورزش که پیشرفت بیماری را کندتر کند، درد را کاهش دهد و کارکرد مفصل را حفظ کند یا بهبود بخشد. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن برای کاهش درد مفید است. اغلب میتوانید با مسکنهای معمول مانند استامینوفن یا ایبوپروفن و آسپیرین درد را تسکین دهید. استفاده از عصاها، اسپلینتها یا بریسها ممکن است برای حفاظت مفصل از آسیب بیشتر ضروری باشد اما یک شیوه درمانی وجود دارد که افراد مبتلا به آرتروز باید هر روز استفاده کنند: ورزش.
ورزش مرتب، عضلات را تقویت میکند و انعطافپذیری و توان حفظ تعادل را بهبود میبخشد. ورزش نه تنها به تسکین درد و سفتی مفاصل ناشی از آرتروز کمک میکند، بلکه سطح سلامت عمومی فرد را نیز ارتقا میدهد. همچنین ورزش به عنوان وسیلهای برای بهبود خلق و خو و برای پیشگیری از سایر بیماریهای شایع در سالمندی مفید است. جامعه طب سالمندی آمریکا در سال 2001 توصیه کرد که ورزش بخش ثابتی در درمان آرتروز در افراد 65 ساله و بالاتر باشد. این انجمن همچنین پس از بررسی شواهد نتیجه کرد که ورزش در حد متوسط، بر خلاف نگرانی برخی از افراد، خطر ابتلا به بیماری را افزایش نمیدهد؛ گرچه فعالیت جسمی شدید یا شرکت در ورزشهای رقابتی در طول زندگی ممکن است چنین اثری داشته باشد. پژوهشها نشان میدهد که زنان سالمند میتوانند با انجام یک یا دو ساعت فعالیت جسمی با شدت متوسط در هر هفته از درد جلوگیری کنند.
ورزش نکردن ممکن است به طور مستقیم در آرتروز نقش داشته باشد؛ به خصوص به علت تحلیل رفتن عضلات حمایتکننده و جاذب ضربه، مثل عضلات اطراف زانو. اجزای اصلی برنامه ورزشی که برای مبتلایان توصیه میشود، فعالیتهایی است که انعطافپذیری، قدرت عضلانی و استقامت را افزایش میدهند. برنامه ورزشی باید برای هر فرد به طور جداگانه طرحریزی شود تا از آسیب و تشدید آرتروز جلوگیری کند. این امر به معنای آن است که باید پزشک، فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان پزشکی باتجربه ابتدا فرد را ارزیابی کنند.
فعالیتهایی که پزشک شما توصیه میکند و اینکه چه اندازه و با چه فواصل زمانی ورزش کنید، به عوامل گوناگون بستگی خواهد داشت؛ از جمله اینکه کدام مفاصل درگیر آرتروز هستند، شدت درد در چه حدی است، میزان تناسب اندام شما چهقدر است و اینکه شما به چه بیماریهای دیگری مبتلا هستید؟
ورزشهای استقامتی برای آرتروز
ورزشهای هوازی کمشدت میتواند کارکرد قلبی عروقی و کلی بدن را بهبود بخشد، احساس سلامت در فرد ایجاد کند، به کنترل وزن کمک کند و در عین محافظت از مفاصل به تقویت عضلات کمک کند. گزینههای مناسب شامل پیادهروی، شناکردن و پاروزنی و استفاده از دستگاه ورزشی الیپتیکال است. از فعالیتهایی که فشار بیش از حدی روی زانو میآورد (مانند دویدن) و ورزشهایی که شامل پرش، پیچش سریع یا توقف ناگهانی است (مانند تنیس و بسکتبال) خودداری کنید. شنا و ورزشهای درون استخر برای افراد مبتلا به آرتروز منافع متعددی دارند. آب گرم برای عضلات و مفاصل تسکین دهنده است. اثر شناوری آب فشار وارد بر مفاصل شما را کاهش میدهد و آب مقاومتی را فراهم میکند که به قدرت عضلات میافزاید. سعی کنید که ورزشهای هوازی کمشدت را دست کم چهار بار در هفته حداکثر تا 30 دقیقه در روز انجام دهید.
کفش های پاشنه بلند
دوسوم افرادی که آرتروز زانو دارند، زن هستند و کفشهای پاشنه بلند، یکی از علل شیوع این بیماری در زنان است. کارشناسان میگویند کفشهای پاشنه بلند فشار غیرمعمولی را هم بر جلو و هم بر عقب زانو وارد میکنند. حتی یک پاشنه 4 سانتیمتری میتواند فشار در دو محل رایج برای تخریب ناشی از استئوآرتریت را افزایش دهد: مفصل زیر کلاهک زانو (مفصل کشککی- رانی)و سطوح مفصلی در طرف درونی زانو (بخش داخلی زانو). پس زنان چه کفشی باید بپوشند؟ کارشناسان میگویند کفشهای با پاشنه کوتاه و دارای قوس کم اجازه میدهد پا با زمین تماس داشته باشد و بهطور طبیعی به جلو حرکت کند.
آرتروز درمان قطعی ندارد اما با ورزش می توانید آن را به تاخیر بیاندازید .