درمان شکستگی لگن

شکستگی ها استخوان یک نام عمومی است که برای تعداد زیادی از شکستگی‌های استخوانی استفاده می‌شود. این شکستگی‌ها معمولاً بعد از حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، تصادفات، حوادث ورزشی، حوادث حین کار و یا حتی زمین خوردن ایجاد می‌شوند.

شکستگی استخوان لگن در افراد سالخورده معمولاً به دلیل پوکی و ضعف استخوان ایجاد می‌شود و حتی با ضربه کمی نیز رخ می‌دهد. اما در جوانان، شکستگی لگن معمولاً بعد از ضربات شدیدتر مانند تصادفات اتومبیلی و یا سقوط از ارتفاع ایجاد می‌شود. شکستگی لگن به سه دسته عمده حلقه، استابولوم و اطراف مفصل ران تقسیم می‌شود.

شکستگی استخوان ران نیز جزو هیچکدام از سه دسته فوق نیست، اما می‌توان آن را جزئی از شکستگی‌های لگن دانست. به هر حال، شکستگی استخوان می‌تواند باعث مشکلات جدی شود و برای درمان آن، نیاز به تشخیص صحیح و درمان مناسب با استفاده از روش‌های مختلف مانند کاشت پروتز و یا جراحی دارویی وجود دارد.

اقدامات اولیه : مصدوم را به پشت بخوابانید و از او بخواهید که حرکت نکند. یک تکه پارچه حجیم یا جسمی نرم زیر زانوهایش قرار دهید تا زانو کمی خم شود. در صورت عدم دسترسی به آتل های سخت از آتل خودی استفاده کنید.

پاها را از مچ تا لگن با شال، روسری یا باند، محکم به هم ببندید و ثابت کنید. اگر درد مصدوم غیرقابل تحمل بود از بستن پاها خودداری کنید و تا رسیدن اورژانس پاهای مصدوم را از ناحیه مچ و زانو در امتداد بدنش با دست نگه دارید.

انواع شکستگی لگن و درمان آن

1.شکستگی لگن پایدار (راموس پوبیس یا ایسکیوم، بال خاصره، ساکروم یا دنبالچه)

درمان :استراحت در بستر(معمولا زود جوش می خورد به علت عروق خونی زیاد) Board زیر بیمار قرار داده می شود، ازتراکشن لگن بندرت استفاده می شود. زیرا برای بیمار مبتلا به شکستگی لگن قابل تحمل نیست، مایعات زیاد، فیبر زیاد، ورزش، سرفه، مراقبت از پوست، بررسی صدای روده از نظر ایلئوس فلجی، ازنکات مراقبتی می باشد.

2. ناپایدار: شکستگی‌ها ممکن است به صورت چرخشی، عمودی یا ترکیبی از این دو نوع باشند.

درمان: در صورتی که شکستگی کمتری داشته باشد و استحکام لگن حفظ شده و مشکلات همودینامیکی وجود نداشته باشد، درمان شکستگی لگن فقط به حفظ محل شکستگی و مراقبت از مصدوم متکی خواهد بود. از روش‌هایی مانند استفاده از فیکساتور داخلی و جایگذاری باز و فیکساتور داخلی برای بهبود سریع‌تر فرد مصدوم استفاده می‌شود.

3. بدون جابه‌جایی استابولوم: در این نوع شکستگی، سر استخوان فمور گرفتار می‌شود و علت آن ممکن است تصادف با اتومبیل یا برخورد سر ران با داشبورد اتومبیل باشد.

درمان: درمان این نوع شکستگی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. روش‌های مختلفی مانند جایگذاری باز همراه با یک تور داخلی، آرتروپلاستی، تراکشن اسکلتی (پیچ در تروکاتتر بزرگ) و درمان نهایی آسیب‌های استابولوم، پین‌گذاری و میله‌گذاری HIP می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.

عوارض

1.  عوارض کوتاه مدت : عوارض بی حرکتی، شوک هیپوولومیک، صدمه به مثانه وغیره

2.  عوارض بلند مدت: بد جوش خوردن یا جوش نخوردن، اختلال در راه رفتن، درد پشت (به علت صدمه به لیگامان)

توجه : کنتراکتور بعد از شکستگی hip عبارت است از فلکسیون همراه با آبداکسیون هیپ وفلکسیون زانو.

مدت زمان جوش خوردن استخوان لگن

شکستگی‌های لگن به حداقل سه ماه نیاز دارند تا بهبود یابند، چه با عمل جراحی و چه بدون آن. عمل جراحی تاثیر چندانی در کوتاه کردن زمان بهبود استخوان ندارد. هدف از عمل جراحی، جایگذاری صحیح استخوان است تا بیمار بتواند چند روز پس از عمل جراحی با استفاده از واکر یا عصای زیر بغل راه بروید. البته باید توجه داشت که راه رفتن باید به گونه‌ای باشد که فشاری بر روی پای آسیب دیده نیافته تا استخوان به مدت کافی زمان برای بهبود داشته باشد.

برای آشنایی بیشتر با شکستگی لگن روی لینک کلیک کنید .