برخلاف بسیاری از بیماری‌های مزمن دیگر که علائم و نشانه‌های متعددی دارند، استئوپروز یک بیماری خاموش و بدون علامت است تا زمانی که یک شکستگی ایجاد شود.که هفتصدهزار مورد آن در مهره‌ها، دویست و پنجاه هزار مورد در استخوان رادیوس، دویست و پنجاه هزار مورد در لگن و سیصدهزار مورد در سایر استخوانها رخ می‌دهند.شکستگی‌های لگن وخیم‌ترین عارضه استئوپروز بوده و میزان مرگ ومیر آن در سال اول بیش از ۲۰٪ است.شکستگی‌های ناشی از استئوپروز، شکستگی‌های هستند که به طور معمول در آن موقعیت‌ها در افراد سالم شکستگی استخوان رخ نمی‌دهد. که این شکستگی‌ها به عنوان شکستگی ناشی از شکنندگی در نظر گرفته می‌شوند.شکستگی‌های لگن پس از سقوط رخ می‌دهند، اما دو سوم شکستگی‌های مهره‌ای به صورت خاموش بوده و با یک فشار مختصر مانند بلند کردن یک جسم، عطسه کردن و خم شدن رخ می‌دهند.
در شکستگی حاد ستون مهره ها، درد شدیدی ایجاد می شود و می توان به بینار به مدت کوتاه در بستر استراحت داد و ار مسکن های قوی مثل مورفین استفاده نمد. در مواردی که امکان کنترل درد با مسکن های قوی وجود ندارد می تووان به طور روزانه ،هورمون کلسیتونین تزریق نمود. این هورمون از غده یتیرویید ترشح می شود و از خاصیت تسکین دهنده ی درد برخوردار است.پس از کاهش شدت درد می توان از مسکن های ساده تر ، مانند استامینوفن،استامینوفن کدائین، داروهای ضد درد و التهاب غیر استروییدی مانند ایبوپروفن، پیروکسکام یا دیکلوفناک استفاده کرد.
استفاده از کمپرس سرد یا گرم موثر است.در بعضی موارد از طب سوزنی و یا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست استفاده می شود. برای این کار دستگاه کوچکی حاوی چند الکترود کوچک به کمربندی متصل می شود و بر روی محل درد قرار می گیرد و با ایجاد تحریک الکتریکی ، درد را کاهش می دهد.
فیزیوتراپی ملایم می تواند به کاهش درد و اسپاسم عضلات اطراف ستون مهره ها در بیماران مبتلا به شکستگی اطراف ستون مهره ها در بیماران مبتلا به شکستگی مهره ها کمک کند.
