بیماری آرتروگریپوز یک بیماری مزمن است که درمان دارویی مستقیم ندارد، بلکه نیاز به مدیریت و کنترل دارد. اقدام اولیه و حیاتی در مدیریت این بیماری، تمرین روزانه و مداوم برای خم و دراز کردن تمام مفاصل گرفتار است. این حرکات کششی باعث می‌شود تا مفاصل انعطاف‌پذیر و نرم بمانند و تغییر شکل آنها به حداقل برسد.
استفاده از آتل، اسپلینت و گچ‌گیری می‌تواند در پیشگیری یا درمان تغییر شکل مفاصل کمک کند. اگر تغییر شکل مفصلی ایجاد شده باشد، ممکن است با انجام درمان جراحی مانند تنوتومی (قطع تاندون‌های کوتاه شده)، کپسولوتومی (شکاف دادن کپسول مفصلی) و استئوتومی (شکاندن کنترل شده استخوان‌ها و تغییر دادن شک آنها) بهبود یابد. قرار دادن مفاصل در وضعیت آناتومیک مناسب می‌تواند به کارآیی بهتر اندام بیماران آرتروگریپوز کمک کند.
بیمارانی که به آرتروگریپوز مبتلا هستند، ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشند تا تغییر شکل ستون مهره را اصلاح کنند. با این حال، برخی بیماران ممکن است به داروهای بیهوشی حساسیت داشته باشند و این نکته باید در نظر گرفته شود.
درمان جراحی اندام تحتانی باید بهترین زمان ممکن انجام شود تا بیمار بتواند بهتر پایداری یابد. اما درمان جراحی اندام فوقانی می‌تواند در سنین کمی بالاتر انجام شود تا بیمار بعد از جراحی با فیزیوتراپی کار کند و حرکات لازم را انجام دهد تا نتیجه بهتری از درمان جراحی بگیرد.
نکته:
همچنین، بیمار ممکن است به هرنی، فتق نافی یا کشاله ران دچار باشد که باید در زمان درمان جراحی مورد توجه قرار گیرد.
باید توجه داشت که قوای عقلانی بیماران آرتروگریپوز طبیعی است و اکثر بیماران می‌توانند طول عمر طبیعی خود را داشته باشند.
