دیستروفی عضلانی نام دسته ای از بیماری های ارثی است که موجب ضعف پیشرونده عضلات ارادی و غیرارادی بدن میشوند.
فهرست مطالب
تشخیص
بعد از گفتگو با بیمار و والدینش درباره مشکلات و علائم بیماری، پزشک معالج به معاینه بیمار می‌پردازد. او ممکن است از آزمایش خون و بررسی سطح آلدولاز خون برای تشخیص بیماری دیستروفی عضلانی استفاده کند. همچنین، انجام الکترومیوگرافی یا نوار عضله و بررسی‌های ژنتیکی نیز می‌تواند به تشخیص بیماری کمک کند. ممکن است برای تشخیص قطعی نیاز به انجام بیوپسی یا نمونه برداری از عضله باشد.
درمان دیستروفی عضلانی
در حال حاضر درمانی برای دیستروفی عضلانی وجود ندارد، زیرا علت اصلی این بیماری ضعف پیشرونده عضلات است و هنوز راهکاری برای جلوگیری از تخریب و ضعف عضلات پیدا نشده است. با این حال، پزشک معالج می‌تواند با انجام اقداماتی مشکلات بیمار را تا حدودی کاهش دهد. اقدامات درمانی شامل فیزیوتراپی می‌شود که از جمله مهمترین کمک‌ها به بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی است.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شامل آموزش و انجام نرمش‌های مخصوص برای کشش عضلات و افزایش قابلیت حرکت و نرمی مفاصل، به خصوص مفصل مچ پا می‌باشد. همچنین، استفاده از بریس‌های خاصی برای حمایت از مچ پا یا زانو می‌تواند به بیمار کمک کند تا بهتر راه برود.
درمان دارویی
گاهی پزشک از داروهای کورتیکوستروئیدی در درمان دیستروفی عضلانی استفاده میکند. البته باید متوجه خطرات استفاده از این داروها بخصوص در بچه ها بود.
ابزار‌‌‌‌‌های کمک درمانی
استفاده از عصا، واکر یا ویلچر می‌تواند به بیمار کمک کند تا بهتر جابجا شود. انجام تغییرات در محیط خانه نیز می‌تواند زندگی افراد دچار دیستروفی عضلانی را تا حدودی راحت‌تر کند.
درمان جراحی
گاهی اوقات پزشک می‌تواند با انجام جراحی‌هایی روی تاندون‌ها، حرکت مفاصل را بهتر کند. در صورت ایجاد تغییر شکل اکواینوس در مچ پا (به پایین آمدن مچ پا) ممکن است بیمار نیاز به درمان جراحی بلند کردن تاندون آشیل داشته باشد.
همچنین، در صورت ایجاد اسکولیوز، جراحی می‌تواند نشستن بیمار را بهتر کرده، درد کمر را کاهش داده و موجب شود بیمار بهتر تنفس کند. معمولاً وقتی قوس جانبی ستون مهره از 20 درجه بیشتر می‌شود، درمان جراحی پیشنهاد می‌شود. در حین جراحی، پزشک ستون مهره‌ها را صاف میکند و مهره‌ها را بوسیله میله‌های فلزی در همان حالت نگه می‌دارد و مهره‌ها را به هم جوش می‌دهد.
