بایگانی دسته ی سكته مغزي

سکته مغزی می‌تواند باعث ضعف یا فلج نیمی از بدن و مشکلات تعادل شود. فیزیوتراپی کمک می‌کند که تا حد ممکن کنترل ماهیچه‌ها و حرکت فرد به حالت عادی بازگردد.
فیزیوتراپی خیلی زود به دنبال سکته مغزی در منزل یا بیمارستان آغاز می‌شود. اگر فرد توانایی جابه‌جایی نداشته باشد، فیزیوتراپ از وضعیت مناسب آنها در تخت اطمینان حاصل می‌کند و وضعیت آنها را به طور منظم تغییر می‌دهد تا از خشک شدن ماهیچه‌ها و مفاصل جلوگیری کند. اگر فردی که دچار سکته مغزی شده است نمی‌تواند روی تخت یا صندلی بنشیند فیزیوتراپ به او کمک می‌کند تا تعادل خود را حفظ کند. پس از این مرحله شخص می‌تواند با کمک بایستد و به آرامی راه برود.
درمان اندام‌های ضعیف یا فلج با حرکات کوچک و ساده آغاز می‌شود. با پیشرفت شخص و قوی‌تر شدن او حرکات پیچیده‌تر، آزمایش می‌شوند و او تشویق می‌شود تا هر دو سمت بدنش را به کار بگیرد. این کار از استفاده بیش از اندازه از سمت سالم جلوگیری می‌کند.
درمان گرفتگی عضلات این بیماران تلفیق انجام حرکات نرمشی و مصرف داروهای ضداسپاسم می‌باشد. در صورتی که گرفتگی عضلات رفع نشود انتخاب آخر جراحی خواهد بود که روی مغز یا روی عضلات و مفاصل صورت می‌گیرد. جراحی موجب از بین رفتن درد و بازیابی برخی از حرکات می‌شود.
به یاد داشته باشید که درد خود را به پزشک اطلاع دهید تا برای برطرف کردن آن راهی پیدا کند. البته روش‌هایی وجود دارند که با امتحان کردن آنها می‌توانید درد خود را کاهش دهید. مثلا استفاده از کیسه آب گرم و نرمش‌های سبک موجب کاهش درد می‌شوند. اندام‌های ضعیف یا فلج را با قرار دادن در وضعیت مناسب یا با استفاده از آتل‌های مخصوص می‌توان در مقابل درد محفاظت کرد. درد شانه که به علت تحمل وزن ناشی از دست فلج به وجود می‌آید را می‌توان با قرار دادن دست روی یک بالش یا بالا نگه داشتن آن کنترل کرد

سکته مغزی از جمله بیماری‌هایی است که هیچ وقت از باورهای غلط مصون نمانده است. بسیاری تصور می‌کنند این بیماری فقط سراغ افراد سالخورده می‌رود، اما بهتر است بدانیم که امروزه قریب به ۱۵ درصد مبتلایان به سکته مغزی، کمتر از ۵۰ سال دارند. ولی چرا اکثر افراد مبتلا به سکته مغزی به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند؟
این اتفاق به ناآگاهی مردم از سکته مغزی برمی‌گردد. یکی این‌که علائم این بیماری گذراست، یعنی فرد دچار ضعف گذرای دست، افت بینایی چشم و خواب‌رفتگی در نیمه بدن می‌شود یا کلامش را موقتا از دست می‌دهد.»
این گذرا بودن علائم یا خوش‌خیم تصور می‌شود یا به بیماری‌هایی غیر از سکته مغزی انتساب داده می‌شود، مثل استرس عصبی یا بالا رفتن و پایین آمدن فشار خون. در صورتی که اینها می‌تواند علائم یک سکته مرگبار باشد.
نکته دیگر این است که در گذشته با بیمار مبتلا به سکته مغزی با بی‌اعتنایی برخورد می‌کردند. مثلا همه می‌دانند که بیمار قلبی باید بستری شود و در غیر این صورت بیمار از پزشک حتی شکایت می‌کند، در حالی که در سکته مغزی بیمار تقاضایی از پزشک ندارد و فکر می‌کند مغز دچار آسیب جدی غیرقابل برگشت شده، در صورتی که با رسیدگی بموقع درصد قابل توجهی از این علائم را می‌توان بهبود بخشید.

این نکته بسیار مهم است که خیلی از مواقع به‌علت ترس مردم از سکته قلبی و نا‌آگاهی از سکته مغزی، علائم ناگهانی این بیماری را به سکته قلبی ربط می‌دهند. باید نشانه‌های این دو بیماری را شناخت؛ شایع‌ترین علامت سکته قلبی درد قفسه سینه است همراه با درد در دست چپ و گردن و حالت استفراغ، ولی در سکته مغزی اختلال در کارکرد و تعادل به‌وجود می‌آید.

اما ظاهرا علاوه بر این‌ها درمان‌های این دو بیماری هم کاملا متفاوت است. به طوری که در رسیدگی به بیماران سکته مغزی گاه کارهایی انجام می‌شود که بیمار را دچار مشکلات زیادی می‌کند، مثل گذاشتن قرص زیرزبانی که افت فشار خون را به همراه دارد. این کار شدت اختلال را افزایش می‌دهد، چون مغز این بیمار نیاز به خون‌رسانی دارد و این عمل خون‌رسانی را کاملا مختل می‌کند.

پیاده‌روی و ورزش،راه پیشگیری از سکته مغزی

«با توجه به علل این بیماری بهترین راه برای جلوگیری از آن انجام فعالیت روزانه ۳۰ تا ۴۵ دقیقه است.» دکتر زمانی با اشاره به این جمله اضافه می‌کند: حداقل ۵ روز در هفته پیاده‌روی سریع برای نیم ساعت باید انجام شود. همچنین رعایت رژیم سالم با پرهیز از نمک، چربی و قند فراوان و تکیه بر فرآورده‌های لبنی و فرآورده‌های گوشتی سفید. عدم‌ مصرف سیگار و الکل هم در جلوگیری از این بیماری بسیار موثر است.

منبع : دکتر باقرپور

 بروز سکته ی مغزی، در افرادی که با شدت متوسط و بیشتر ورزش می کنند، در مقایسه با کسانی که کم ورزش می کنند یا ورزش نمی کنند کمتر از نصف است.
شواهد نشان می دهند که برای دستیابی به منافع ورزش در کاهش خطر سکته ی مغزی به ورزش سنگین نیازی نیست. پیاده روی، دوچرخه سواری، باغبانی، حرکات موزون و انجام کارهای مربوط به گل و گیاهان منزل نیز فعالیتهای مناسبی هستند.
مطالعات نشان می دهند که تداوم فعالیت با شدت متوسط برای پیشگیری از سکته ی مغزی، بسیار بیشتر از شدت فعالیت اهمیت دارد.
تکنیکهای ورزشی مختلفی نیز برای بازگرداندن نیروی حرکتی افراد پس از سکته ی مغزی وجود دارد؛ از جمله تمرینات ورزشی DBC مخصوص درمان عوارض بعد از سکته مغزی. این فعالیتها باعث بهتر شدن حرکات عضلانی و افزایش جریان خون شده و تنش، انقباضات عضلانی و سفتی عضلات که در اثر سکته مغزی ایجاد شده اند را تا حد زیادی بهبود می بخشد.

منبع :دکتر یزدانی

سکته دوباره و بیماری عروق کرونری (CAD) منجر به مرگ می شود. اما اخیرا تحقیقات ثابت کرده است که ورزش به تنهایی تا حدود ۲۰%‌‌ِ یا بیشتر می تواند باعث کاهش مرگ و میر شود.
بعد از سکته  تمرینات با دوچرخه پایی به میزان۶۰% Vo2peak را بهبود بخشیده و تمرین با تردمیل حداکثر مصرف اکسیژن ، واکنش به فشار کار، فشار خون، ضربان قلب استراحت و سطح کلسترول را نیز بهبود بخشیده است. تمرین پس از سکته با افزایش سرعت راه رفتن کاهش کمکی گردش و بهبود عملکرد حرکتی رابطه دارد.
تمرینات ورزشی خاص موجب کاهش فواید تمرین می شوند مثلا تمرینات هوازی، راه رفتن و آمادگی بدنی را بهبود می بخشد اما در بهبود فعالیت های روزانه ی زندگی تاثیر ندارد . انجمن قلب آمریکا تمرینات کششی ، انعطاف ، تعادل و هماهنگی را ۲یا۳ بار در هفته پیشنهاد می کند. بعد از سکته، ضعف عضلانی به وجود می آید که تمرینات مقاومتی سبک ۲یا۳ روز در هفته موثر است. پس از سکته تمرینات مقاومتی به بهبود در انجام فعالیت های روزانه و افزایش سرعت و مسافت  راه رفتن بستگی دارد. نظارت لازم باید انجام شود تا ازبیش تمرینی جلوگیری شود، بیش تمرینی در یک تحقیق که تمرین راه رفتن وقدرتی را مورد مطالعه قرارداده است به عنوان یک عامل آسیب رسان شناخته شده است. در حالی که اکثر بیماران ضربه ی مغزی جوان هستند ظرفیت جسمانی و استقامتی آن ها به شدت با آسیب به چند سیستم کاهش یافته است. ورزش به طور معنی داری Vo2peak ، استقامت و قدرت عضلانی را در این بیماران به خاطر افزایش استقلال، تحرک کار آمدترو بهبود فعالیت های شغلی افزایش می دهد. به علاوه افرادی که بعد از ضربه مغزی ورزش کردند عموما افسردگی و علائم cognitive کمتری را گزارش کرده اند.

منبع :سلامت نیوز