زانو از 2 مفصل تشکيل شده است. يک مفصل از به‌هم رسيدن استخوان ران (فمور) و درشت ني ساق (تيبيا) به‌وجود مي‌آيد و مفصل ديگري که بين سطح زيرين کشکک (پاتلا) و سطح جلويي استخوان ران (فمور) شکل مي‌گيرد.
ديگر اجزاي اصلي اين مفصل بافتهاي نرمي هستند که در اشکال مختلف و عملکردهاي اختصاصي به شکل گيري اين مفصل کمک مي‌کنند. از جمله مهمترين بافتهاي نرم اين مفصل رباطها (ليگامنتها) و منيسک هستند.
منيسک بافت نرمي است که بين 2 استخوان ران و ساق در سطح مفصل قرار گرفته، سبب توزيع متناسب فشارهاي وارده به مفصل مي‌شود و رباطها نيز استحکام مفصل را تأمين مي‌کنند. ليگامانها شامل ليگامانهاي جانبي که در 2 طرف داخل و خارج مفصل قرار گرفته‌اند و ليگامانهاي صليبي که داخل مفصل قرار گرفته‌اند مي‌شود.
ليگامان متقاطع قدامي (ACL) که موضوع اين کتابچه مي‌باشد از سطح جلويي و داخلي استخوان ساق شروع شده و در داخل مفصل به‌سمت بالا و عقب رفته و به سطح پشتي و خارجي استخوان ران متصل مي‌شود. عملکرد مکانيکي اصلي اين رباط جلوگيري از حرکت بيش از حد استخوان ساق نسبت به ران به‌سمت جلو مي‌باشد و همچنين در حين اجراي حرکات مختلف به تأمين ثبات مفصل کمک مي‌کند.
اين رباط علاوه بر نقش مکانيکي که شرح آن آمد صادر کننده پيام‌هاي عصبي حس عمقي مي‌باشد که به‌صورت مستقيم در درک موقعيت مفصل، عملکرد عضلات در تأمين ثبات مفصل و حس عمقي مفصل، تأثيرگذار است
