پروتز زیر زانو ( پای مصنوعی زیر زانو )

پروتز زیر زانوی معمولی یا پدیلنی از سه قسمت تشکیل شده است. اول سوکت ، دوم فیلر (پدیلن) و سوم پنجه پروتز. ابتدا از استمپ (باقیمانده عضو قطع شده) قالبگیری می شود و سپس بعد از انجام عملیات فنی بر روی آن یک پوسته از جنس رزین (با تنوع گوناگون) جهت استمپ ساخته می شود که به آن سوکت می گویند.

با پیشرفت فناوری‌های مدرن، امروزه در ساخت پروتز از مواد پیشرفته‌ای مانند کربن فایبر، رزین‌های کامپوزیتی و فوم‌های تخصصی استفاده می‌شود. این مواد موجب کاهش وزن، افزایش مقاومت و بهبود عملکرد پروتز می‌گردند. همچنین، امکان شخصی‌سازی دقیق پروتز مطابق با نیاز و ساختار بدن بیمار فراهم شده است.

تعیین دقیق سایز و زاویه قطعات پروتز نقش حیاتی در راحتی و عملکرد بهینه آن دارد. استفاده از ابزارهای دقیق و تکنیک‌های مدرن در قالب‌گیری و تنظیم پروتز، به کاهش ناراحتی بیمار و افزایش هماهنگی بین عضو باقیمانده و پروتز کمک می‌کند. این دقت در ساخت، تجربه کاربری و کیفیت حرکت را به طرز چشمگیری بهبود می‌بخشد.

سوکت مهمترین قسمت یک پروتز است. فاصله بین سوکت تا زمین توسط یک پر کننده یا اصطلاحا فیلر که از جنس پدیلن ( نوع خاصی از انواع فوم ها )، یک مچ چوبی و در انتها یک پنجه پروتز کامل می شود و شخض پس از تکمیل پروتز قادر به راه رفتن خواهد بود.

مزایای پروتز زیر زانو

1- ارزان

2- سبک

3- ساختار مقاوم

معایب پروتز زیر زانو

محدودیت در استفاده از پنجه های پیشرفته

دشوار بودن تنظیم قد بیمار و زوایای اندام

محدودیت در تعمیر

نگهداری و تعمیر منظم پروتز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با وجود ساختار مقاوم، پروتز نیاز به مراقبت‌های دوره‌ای مانند تمیزکاری، بررسی قطعات و تنظیم مجدد دارد. آگاهی از روش‌های نگهداری صحیح می‌تواند عمر مفید پروتز را افزایش داده و از بروز مشکلات ناخواسته جلوگیری کند.

مرکز توانبخشی امید توانایی و تجربه ساخت پروتزهای مختلف از جمله پروتز گوش ، پروتز چشم، پروتز انگشت ، پروتز سینه و قطع عضو زیر زانو، قطع عضو بالای زانو و قطع عضو اندام فوقانی را دارد.

قطع عضو زیر زانو یکی از شایعترین قطع عضوهایی است که اتفاق می افتد. بیشترین دلیل این قطع عضو در کشورهای پیشرفته بیماریهای عروقی نظیر درگیری عروق محیطی ( PVD) ، دیابت، تروما و سایر علل می باشد. در کشورهای کمتر توسعه یافته معمولا جنگ و تروما ناشی از تصادفات معمولا شایعترین دلیل قطع عضو است.

فرایند توانبخشی پس از نصب پروتز نقش کلیدی در بازگشت بیمار به فعالیت‌های روزمره دارد. فیزیوتراپیست‌های متخصص با استفاده از تمرینات خاص، به بیمار کمک می‌کنند تا عضلات و تعادل خود را تقویت کرده و به مرور زمان با پروتز سازگار شود. این روند منجر به افزایش اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی فرد می‌گردد.

پیشرفت‌های اخیر در فناوری، افق‌های جدیدی را در صنعت پروتز به روی متخصصان و بیماران گشوده است. استفاده از اجزای هوشمند نظیر زانوهای میکروپروسسوری و طراحی‌های ارگونومیک نوین، نه تنها عملکرد پروتز را بهبود می‌بخشد بلکه از جنبه زیبایی‌شناسی و راحتی نیز به کاربران خدمات بیشتری ارائه می‌دهد. این نوآوری‌ها نویدبخش آینده‌ای روشن و تحول‌آفرین در روند بازتوانی افراد مبتلا به قطع عضو هستند.