فهرست مطالب
عفونت مزمن استخوان
استخوان یک بافت محلی است که در مقایسه با سایر بافت‌ها، جریان خون خوبی ندارد. به همین دلیل، دفاع ایمنی بدن در این منطقه ضعیف است و این باعث می‌شود که آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک به راحتی در بافت استخوان نفوذ نکنند. بنابراین، اگر دفاع ایمنی بدن نتواند عفونت را به خوبی کنترل کند، یا مدت درمان با آنتی‌بیوتیک کافی نباشد، یا آنتی‌بیوتیک مناسبی برای درمان عفونت استفاده نشود، عفونت ریشه کن نمی‌شود.
در صورت عفونت حاد استخوان، بافت‌های عفونی و مرده باید از داخل استخوان با عمل جراحی خارج شوند. باقی‌ماندن این بافت‌ها در داخل استخوان می‌تواند منجر به مزمن شدن عفونت شود. به عبارت دیگر، در صورتی که عفونت حاد استخوان درمان نشود، بخشی از استخوان ممکن است مرده شود.
استخوان مرده که به آن “سکستر” هم می‌گویند، محلی برای پناه‌گرفتن میکروب‌ها می‌شود. با توجه به اینکه جریان خون و آنتی‌بیوتیک به این بافت مرده نمی‌رسد، میکروب‌ها در آنجا در امان می‌مانند. به همین دلیل، استخوان مرده به عنوان یک منبع عفونت مزمن استخوان مطرح می‌شود.
عوارض عفونت مزمن استخوان
باقی‌ماندن کانون عفونی مزمن در بدن، می‌تواند به کم‌خونی منجر شود. بافت‌های اضافی که بدن برای محدود کردن عفونت ایجاد می‌کند، می‌توانند باعث محدودیت حرکتی مفاصل اطراف محل عفونت شوند. علاوه بر این، ضعیف شدن استخوان و پوکی منطقه‌ای که در اثر فعالیت عفونت در آن بوجود آمده، می‌تواند زمینه را برای شکستگی مرضی یا پاتولوژیک فراهم کند. در نهایت، ممکن است در محل خروج ترشحات چرکی از پوست، سرطان ایجاد شود.
باقی‌ماندن کانون عفونی مزمن در بدن، می‌تواند به کم‌خونی منجر شود. بافت‌های اضافی که بدن برای محدود کردن عفونت ایجاد می‌کند، می‌توانند باعث محدودیت حرکتی مفاصل اطراف محل عفونت شوند. علاوه بر این، ضعیف شدن استخوان و پوکی منطقه‌ای که در اثر فعالیت عفونت در آن بوجود آمده، می‌تواند زمینه را برای شکستگی مرضی یا پاتولوژیک فراهم کند. در نهایت، ممکن است در محل خروج ترشحات چرکی از پوست، سرطان ایجاد شود.
تشخیص استئومیلیت مزمن
در رادیوگرافی این بیماران مناطقی از کم شدن تراکم استخوان دیده می شود که در اطراف آن استخوان متراکم شده است. سی تی اسکن, ام آر آی و اسکن رادیوایزوتوپ می تواند به تشخیص عفونت مزمن استخوان کمک کند.
علائم عفونت مزمن استخوان
علامت اصلی عفونت مزمن استخوان، ترشح مزمن چرک از پوست است. چرک از استخوان به سمت پوست حرکت می‌کند و به طور مداوم از آن خارج می‌شود. بیمار ممکن است گاهی اوقات دردی در اندام حس کند، اما بیماری ممکن است بدون درد باشد. پوست ممکن است در محلی که چرک سر باز کرده بود، ترمیم شده و بسته شود. در این صورت، چرک زیر پوست جمع می‌شود و بعد از مدتی دوباره از همان نقطه یا نقاط مجاور آن سر می‌کند.
در عفونت مزمن استخوان، حال عمومی بیمار خوب است و معمولاً تب ندارد. گاهی اوقات بدن مسیر خروج چرک را از استخوان مسدود می‌کند. در این موارد، ممکن است علائم دوباره به شکل استئومیلیت حاد و با تب و لرز ظاهر شود، اما با خروج مجدد چرک از بدن، علائم تخفیف می‌یابد و به صورت مزمن ادامه می‌یابد.
