فهرست مطالب
عوارض و نشانه‌ها شکستگی استخوان ساق پا
۱. عوارض و نشانه‌هاى عمومى شکستگی
۲. ورم و کبودى پدیدار مى‌شود.
۳. تنها زمانى که هر دو استخوان شکسته باشند زاویه‌دار شدن و چرخش پا دیده مى‌شود.
۴. از شکل‌افتادگى ممکن است در طول یک یا هر دو استخوان دیده یا احساس شود.
۵. اگر درشت نى شکسته باشد به احتمال زیاد از پوست بیرون مى‌زند.
۶. احتمالاً عوارض و نشانه‌هاى شوک.
درمان غیر جراحی شکستگی استخوان های ساق پا
در مواردی که شکستگی بدون جابجایی رخ می‌دهد و قطعات شکسته شده نسبت به هم حرکت نکرده‌اند، اهمیت ویژه‌ای به جلوگیری از جابجایی بیشتر قطعات شکسته می‌دهیم تا زمانی که قطعات به هم جوش می‌خورند. این نوع شکستگی معمولاً با استفاده از گچ‌گیری درمان می‌شود. در این روش، کف پا و ساق بیمار تا مفصل زانو با گچ پوشانده می‌شود به نحوی که بیمار بتواند زانوی خود را خم و راست کند. بیمار همچنین توصیه می‌شود که با استفاده از عصای زیر بغل راه برود و پای شکسته شده را هم بر زمین قرار دهد.
بسته به شدت شکستگی و وضعیت بیمار، گچ پس از ۶ تا ۱۲ هفته از بدن بیرون می‌آید و نرمش‌های خاصی برای بهبود دامنه حرکات مچ پا و تقویت عضلات ساق انجام می‌شود. در چند هفته اولی که ساق بیمار در گچ قرار دارد، پزشک معالج چند بار از آن رادیوگرافی به عمل می‌آورد تا مطمئن شود که شکستگی جابجایی اضافی نداشته باشد.
جااندازی و گچ گیری
بعضی از متخصصان ارتوپدی در صورتی که با شکستگی جابجایی ساق مواجه می‌شوند، ترجیح می‌دهند به جای عمل جراحی، از جااندازی بسته و سپس گچ‌گیری استفاده کنند. اما یکی از مشکلات این روش، ایجاد محدودیت حرکتی در مچ پا بیمار است. وقتی مچ پای بیمار به مدت سه ماه در گچ قرار می‌گیرد، پس از خروج از گچ، ممکن است دچار محدودیت حرکتی شود که با فیزیوتراپی و انجام نرمش‌های لازم، به طور کامل بهبود نیابد. این محدودیت حرکتی بخصوص در بیماران مسن بیشتر دیده می‌شود. با این حال، در بیماران جوان و در شکستگی‌هایی که جابجایی استخوان‌های شکسته شده زیاد نیست، می‌توان از این روش هم استفاده کرد.
در این روش، پزشک معالج ساق بیمار را در اطاق عمل و تحت بیهوشی عمومی جااندازی کرده و سپس اندام تحتانی را در گچ بلندی قرار می‌دهد. در چند روز اول پس از گچ‌گیری، بیمار باید در منزل دراز کشیده و ساق را در سطحی بالاتر از سطح قلب خود نگه دارد تا از ورم آن جلوگیری کند. به بیمار توصیه می‌شود انگشتان پا را مرتباً حرکت دهد و عضلات چهارسر ران را بطور مرتب و بصورت ایزومتریک منقبض کند. پزشک معالج در چند هفته ابتدایی بطور مکرر از ساق عکسبرداری می‌کند تا اگر شکستگی دچار جابجایی مجدد شد، متوجه آن شود و اقدامات لازم را انجام دهد. پس از حدود یک هفته، بیمار می‌تواند با دو عصای زیر بغل بدون اینکه پای طرف شکسته را بر زمین بگذارد، راه برود. پس از حدود شش هفته، گچ بلند بیمار با یک گچ کوتاه عوض می‌شود تا بیمار بتواند زانوی خود را خم و راست کند. این گچ دوم هم به مدت شش هفته دیگر باقی مانده و سپس خارج می‌شود.
(منبع: دکتر ریحانی)
