روشهای درمان شکستگی بستگی به عواملی مانند سن بیمار، محل آسیب دیدگی، وضعیت قطعات شکسته نسبت به یکدیگر، وضعیت باز یا بسته بودن شکستگی، تجربه پزشک و امکانات در دسترس دارد. هدف نهایی از درمان، بهبود کامل شکستگی به وضعیت مطلوب و بازگرداندن عملکرد عضو به بهترین شکل ممکن است. در برخی موارد، این هدف قابل دستیابی نیست، اما پزشک باید همواره به توانبخشی بیمار توجه کند. در زیر، دو نمونه از این موضوع را شرح میدهیم:
1- در بیمارانی که شکستگی ران دارند، هدف نهایی بهبودی علاوه بر جوش خوردن استخوان، جلوگیری از محدودیت حرکات زانو است.
اگر پزشک بدون توجه به محدودیت حرکات زانو، بیمار را به مدت 4 ماه در گچ اسپیکا بگذارد، ممکن است شکستگی جوش بخورد، اما در نهایت حرکات زانو محدود خواهد شد و باعث ناراحتی بیمار میشود. بنابراین، پزشک باید روشی را برای درمان بیمار انتخاب کند که این عارضه پیش نیاید.
2- در بیمار مبتلا به شکستگی اولیه مهره کمری یا پاراپلژی ، هدف نهایی جا انداختن استخوان و بی حرکت کردن آن تا جوش خوردن آن به تنهایی نبوده بلکه باید علاوه بر آن با تجویز بریس مناسب و فزیوتراپی بیمار را براه انداخت .
بیماری که در اثر تصادف دچار آسیب شده ممکن است توام با آسیب ضایعات دیگری در سایر قسمتهای بدن داشته باشد. ضمن معاینه ی دقیق بیمار این ضایعات باید تشخیص داده شده و بطور صحیح توسط پزشک متخصص درمان گردند.
هنگامی که بیمار پس از تصادف به بخش سوانح بیمارستان منتقل میشود، باید اقدامات زیر برای او انجام گیرد:
1- باز کردن مجاری تنفسی: در صورتی که بیمار اختلالی در تنفس داشته باشد، باید مجاری تنفسی هر چه زودتر باز شود تا اکسیژن به مقدار کافی به او برسد. این شامل درآوردن دندان مصنوعی، تمیز کردن ترشحات حلق و دهان، گذاشتن Airway در صورت لزوم و در نهایت انجام تراکئوستومی است. در صورتی که اشکال تنفسی مربوط به ضایعه در قفسه صدری باشد، باید هر چه زودتر درمان گردد.
2- جلوگیری از خونریزی: در صورت وجود خونریزی آشکار در هر یک از اندامها، با گذاشتن کمپرس موضعی و یا استفاده از تورنیکه و یا اقدامات دیگر، خونریزی باید بند آورده شود.
3- در صورتی که بیمار در حال شوک باشد، اقدامات لازم برای برطرف کردن شوک باید به عمل آید. بحث درباره شوک و درمان آن در قسمتهای دیگر این کتاب آمده است.
4- تسکین درد: بیمار مبتلا به شکستگی از درد نسبتا شدید شکایت دارد که گاه ممکن است باعث شوک بیماران گردد. به این بیماران باید مسکّن قوی داده شود بجز در مواردی که بیمار ضربه ی مغزی و ضایعات شکمی داشته باشد، بهتر است به این
بیماران موروفین و یا مشتقات آن تزریق گردد.
5- گذاشتن اسپلینت(splint): برای بیحرکت کردن عضو شکسته ، سپس اقدام به تهیه ی رادیوگرافیهای لازم برای تشخیص ضایعات می نمائیم .
پس از انجام اقدامات فوق ضمن گرفتن شرح حال دقیق ، معاینه ی فیزیکی کامل از بیمار بعمل آورده و در صورتی که بیمار ضربه ی مغزی ، شکمی ،سینه ای و غیره دارد و با متخصص مربوطه مشاوره بعمل آمده و به درمان می پردازیم.
درباره ی درمان شکستگی ها
بعد از بررسی شرح حال و انجام معاینه فیزیکی و بررسی رادیوگرافی، تصمیم به درمان یک شکستگی میگیریم.
– آیا شکستگی نیاز به جایاندازی دارد؟
اگر شکستگی همراه با جابجایی نباشد، معمولاً نیازی به جایاندازی ندارد. در صورتی که جابجایی کوتاه داشته باشد، به طور عمومی نیازی به جایاندازی ندارد، مگر در موارد خاص مانند شکستگیهای داخل مفصل.
