آزمون‌های تشخیصی کجی گردن می‌توانند شامل رادیوگرافی، سی‌تی‌اسكن یا ام.آر.آی برای كمك به رد سایر اختلالات باشند.
درمان این بیماری مادرزادی شامل کشش ماهیچه های کوتاه شده گردن می باشد. کشیدگی مربوطه و تثبیت موقعیت ، درمانهای کاربردی در نوزادان و کودکان می باشد. چنین درمانهایی برای کجی گردنی اغلب موفقیت آمیز هستند بویژه اگر ۳ ماه پس از تولد آغاز شوند.
اگر روشهای درمانی دیگر با شکست مواجه شوند، درمان جراحی برای تصحیح ماهیچه گردن ممکن است در سالهای قبل از دبستان انجام گردد.
کجی گردنی اکتسابی با شناسایی علت مربوطه اختلال، درمان می شود. کاربرد گرما، کشش تیره گردن و ماساژ احتمالاٌ به رفع درد سر و گردن کمک می کنند. نرمش های کششی و گردن بند ها می توانند به گرفتگی های عضلانی کمک کنند.
داروهای مورد استفاده برای درمان این وضعیت عبارتند از یک داروی انتی کولینرژیک (ضد فعال کننده) بنام باکلوفن. تزریق بوتولینوم توکسین می تواند باعث رفع موقتی این عارضه شود اما تزریق های مکرر معمولاٌ هر سه ماهه مورد نیاز می باشند. درمان جراحی کجی گردن بندرت صورت می گیرد.
کجی گردنی مادرزادی ابتدا با فیزیوتراپی شامل درمان غیرفعال روزانه به مدت حداقل یك سال درمان می‌گردد، سپس در صورت عدم موفقیت درمان ، جراحی برای دراز كردن عضلات گردن انجام می‌شود. برای سایر درمان انواع‌این عارضه درمانهای دارویی متفاوتی در دسترس هستند كه ممكن است در كنار فیزیوتراپی و ماساژ كمك‌كننده باشند. ممكن در درمان دیستونی گردن است بریس یا كرست گردن پیشنهاد گردد.
ممكن است برای درمان با فراصوت پیشنهاد گردد.
ممكن است اقدام درمان جراحی برای قطع اعصاب گردن پیشنهاد شود.
درمان دارویی
آنتی كولینرژیك‌ها، بنزودیازپین‌ها، شل‌كننده‌های عضلانی یا ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، داروهایی هستند كه ممكن است در درمان کجی گردنی تجویز گردند.
ممكن است تزریقات متعدد سم بوتولینوم نوع آ در عضلات گردن تجویز شود.
فعالیت در زمان بیماری کجی گردنی
به محض بهبود علایم می‌توان فعالیت در زمان ابتلا به بیماری های کجی گردنی طبیعی را از سر گرفت. درد ناشی از اسپاسم گردن را می توان با گرم كردن یا ماساژ درمان کرد. از دوش آب گرم یا كمپرس داغ و پمادهای گرم‌كننده عمقی یا لامپ‌های گرمایی استفاده كنید.
