بایگانی دسته ی آسيب نخاع

 

طناب نخاعی نواری از رشته‌های عصبی است که از مغز آغاز می‌شود و از میانه پشت به سمت پایین گسترش می‌یابد. نخاع پیام‌های ورودی و خروجی میان مغز و بقیه بدن را منتقل می‌کند. نخاع از بافت نرمی ساخته شده است که با مهره‌های ستون فقرات احاطه و بوسیله آنها حفاظت می‌شود. آسیب‌های طناب نخاعی به علت صدمات وارد بر هر بخش ستون فقرات از جمله مهره‌ها،‌رباط‌ها یا دیسک‌های بین‌مهره‌ای رخ می‌دهد. آسیب‌های طناب نخاعی ممکن است باعث از دست رفتن کارکرد اندام‌ها در پایین سطح جراحت، و از جمله ایجاد فلج شود.

علل آسیب نخاعی

ضربه ناگهانی به ستون فقرات که باعث شکستگی،‌ دررفتگی، له‌شدگی یا تحت فشار قرار گرفتن مهره‌ها شود ممکن است باعث جراحت طناب نخاعی ناشی از ضربه شود. همچنین اصابت گلوله یا زخم چاقو ممکن است طناب نخاعی را قطع کند. در طول هفته‌های پس از جراحت، ‌خونریزی، تورم و التهاب و تجمع مایع درون یا در نزدیکی طناب نخاغی اغلب به آسیب بیشتر آن می‌انجامد. بیماری‌هایی مانند آرتروز،سرطان،‌ التهاب، عفونت‌ها یا تحلیل‌رفتگی دیسک‌های نخاعی از جمله علل آسیب‌های غیرضربه‌ای طنابب نخاعی هستند.

درمان آسیب نخاعی

بیماران با آسیب نخاعی ممکن است به درمان‌های ذیل نیاز داشته باشند: درمان‌های اورژانسی جهت جلوگیری از آسیب بیشتر و انجام اقدامات پزشکی اولیه (مثلاً حفظ تهویه و جریان خون مناسب) جراحی در مواردی که لازم باشد (مثلاً ثابت کردن قطعات شکسته) درمان‌های دارویی درمان اختلالات مثانه و روده مراقبت پوستی جهت پیشگیری از ایجاد زخم بستر درمان توانبخشی(شامل فیزیوتراپی و کاردرمانی) در اولین فرصتی که توسط پزشک تعیین می‌شود. استفاده از وسایل کمکی ارتوپدی فنی جهت تسهیل در راه اندازی بیمار با توجه به شرایط گاهی درمان روانپزشکی و مشاوره روانشناسی در بعضی از بیماران لازم است.

منبع : دانشنامه ی ازاد ویکی پدیا

 

نخاع بخشی از سیستم اعصاب مرکزی است که محل عبور پیامهای حرکتی از مغز به اندامها و پیامهای حسی از اندامها به مغز است. می توان گفت نخاع مانند کابل تلفنی است که بین مغز بعنوان مرکز تلفن و اندامهای حسی و حرکتی بعنوان مشترکین قرار گرفته است. ضربه یا بیماریهای دیگر می توانند باعث آسیب نخاع شوند.
تقریبا همیشه پس از آسیب نخاع مقداری بهبودی دیده می شود . تحقیقات بسیار وسیعی در حال انجام است و در برخی حیوانات و حتی در انسانها با موفقیتهائی همراه بوده که امید به بهبود قطع نخاع را در اینده ایجاد کرده است. آسیبهائی که همراه با قطع نخاع نباشند همراه با درجات متفاوتی از بهبودی می باشند. و می توان گفت در بسیاری از بیماران مقداری از بهبود تورم در نخاع باعث برگشتن عملکرد اعصاب قطع نشده می گردد.

بعد از آسیب نخاعی مقداری از قدرت حرکتی و حسی بیمار برگشت می نماید. این مقدار تحت اثر عوامل مختلفی بوده و در بیماران مختلف با یکدیگر متفاوت است ولی تا حدودی قابل پیش بینی است و بیشتر در طی شش ماه اول پس از آسیب دیده می شودگاهی حتی سالها بعد نیز بهبود دیده می شود.

درمان با آسیب نخاعی

بیماران با آسیب نخاعی ممکن است به درمان‌های ذیل نیاز داشته باشند:

درمان‌های اورژانسی جهت جلوگیری از آسیب بیشتر و انجام اقدامات پزشکی اولیه (مثلاً حفظ تهویه و جریان خون مناسب)
جراحی در مواردی که لازم باشد (مثلاً ثابت کردن قطعات شکسته)
درمان‌های دارویی
درمان اختلالات مثانه و روده
مراقبت پوستی جهت پیشگیری از ایجاد زخم بستر
استفاده از وسایل کمکی ارتوپدی فنی جهت تسهیل در راه اندازی بیمار با توجه به شرایط
گاهی درمان روانپزشکی و مشاوره روانشناسی در بعضی از بیماران لازم است.

تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع ( کانال نخاعی ) در ستون فقرات بکار میرود . این تنگی میتواند نسبی و یا کامل باشد . گر چه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند ، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

علائم و نشانه های تنگی کانال نخاعی

کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو ، درد ، ضعف عضلانی ، کرختی یک یا هر دو پا ، باسن و یا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن و حتی خارش آنهاها ( مثلا پا ) ، درد و گرفتگی های عضلانی ، خستگی زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبی ) که وجه تفاوت آن از لنگش های عروقی ( ناشی از نارسائی عروق خونی ) اینست که در موارد عروقی ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافیست اما در موارد نخاعی فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباطمه بنشیند تا احساس بهبودی کند .

علل تنگی کانال نخاعی

– پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

– کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

– تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)

– رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

– فتق دیسک های بین مهره ای

– لغزش مهره ها روی یکدیگر

– تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

– عفونت‎ها

– بیماری استئوآرتریت

– ناهنجاری‌های مادرزادی

– اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی

تشخیص تنگی کانال نخاعی

تاریخچه بالینی ، معاینه دقیق ،رادیوگرافی ساده ، سی تی اسکن و خصوصا ام.آر.آی برای تشخیص قطعی بسیار مفید و ارزشمندند.

درمان تنگی کانال نخاعی

اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی ، خصوصا در صورتیکه زود تشخیص داده شوند ، بوسیله روش های غیر جراحی قابل درمانند اما در موادی که علائم پیشرفته ای وجود داشته باشند ، امکان نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.

برای دارودرمانی ، می توان از داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مثل بروفن ، ناپرکسن ، سلبرکس ، ایندومتاسین و نیز مسکن های موضعی استفاده کرد . شل کننده های عضلانی مثل متوکاربامول نیز مجازند اما مگر در موارد خاص و بصورت محدود ، مصرف کورتون ها را پیشنهاد نمی کنیم .

 

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. میدانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد میشود. این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی میرود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری میشود.

شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند.

یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود.

علائم تنگی کانال نخاعی

درد سوزاننده در باسن و اندام های تحتانی. این احساس درد و سوزش بر اثر همان فشاری است که روی ریشه های عصبی وارد میشود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده میشوند درد در محلی احساس میشود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس میشود.

احساس گزگز و سوزن سوزن شدن در باسن و ساق پا. این مشکل هم بر اثر فشار به اعصاب ایجاد میشود

ضعیف شدن عضلات ساق. وقتی فشار به عصب بیشتر میشود کارکرد حرکتی عصب هم مختل میشود. عضلاتی که آن عصب به آنها میرسد ضعیف میشوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی میکند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

درمان تنگی کانال نخاعی

اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی ،خصوصا در صورتیکه زود تشخیص داده شوند ، بوسیله روش های غیر جراحی قابل درمانند اما در موادی که علائم پیشرفته ای وجود داشته باشند ،امکان نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.

برای دارودرمانی ، می توان ازداروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مثل بروفن ، ناپرکسن ، سلبرکس ،ایندومتاسین و نیز مسکن های موضعی استفاده کرد . شل کننده های عضلانی مثل متوکاربامول نیز مجازند اما مگر در موارد خاص و بصورت محدود ،مصرف کورتون ها را پیشنهاد نمی کنیم .

تزریقات موضعی کورتون ، که توسط برخی افراد پیشنهاد می شود ،فقط در موارد خاصی مؤثر بوده و برای تمام بیماران پیشنهاد نمی شود .

بخاطر داشته باشید که برطرف شدن درد ، به هرقیمت ، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست . در فیزیولوژی بدن ، درد یک مکانیسم هشدار دهنده ی

مهم است و بمعنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد ، بهمبن دلیل برطرف کردن ، بدون حل مشکل اصلی میتواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد ، چرا که

موجب پیشرفت بدون سر و صدای بیماری زمینه ای خواهد شد .

علت تنگ شدن نخاع در کمر

تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای ۶۰-۵۰ سال دیده می شود. در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا می کند.

هر مفصلی که سائیده می شود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود می کند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر می شوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را می کنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر می کند. مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی می شوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده می شود و علائم آن معمولاً در سنین ۵۰-۳۰ سالگی بروز می کند.

علت تنگ شدن نخاع در ستون فقرات

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است.

تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است.

نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد می شود. این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی می رود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری می شود.

کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود می تواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد.