ماساژ از دیرباز به عنوان نوعی درمان مطرح بوده و مطالعات تاریخی نشان میدهد که مالش بدن در بین انسانهای اولیه و تمدن های باستانی وجود داشته است.
سندهای تاریخی نشان میدهد که ماساژ، قدیمیترین شکل درمان برای جسم و روح است. یکی از نخستین مراجع مکتوب درباره ماساژ را میتوان در کتاب طب سنتی چینی یافت که تاریخ آن به قبل از میلاد بازمیگردد. در این کتاب، ماساژ ماهیچهها و پوست به عنوان یکی از شیوههای شایع درمان ذکر شده است. داستان یا تاریخچه ماساژ درمانی به حدود ۲۷۰۰ سال قبل برمیگردد. در متن کتاب امپراتور زرد (کتاب مرجع طب داخلی چین)، برای درمان فلج، تب و لرز، ماساژ پوست و پا توصیه شده است.
پژوهش در تاریخ نشان میدهد که ماساژ در تمام ملل و با فرهنگهای مختلف مرسوم بوده و شاید دلیل رواج آن عامهپسند بودن آن نزد تمام مردم باشد. در گذشته، مردم بدون آگاهی از تأثیرات فیزیولوژیکی و درمانی ماساژ، از آن استفاده میکردند. برای مثال، در صورتهای ضرب دیدگی، اولین اقدام آنها تکان دادن یا ماساژ دادن به عضو صدمه دیده بوده است. مصریان، ایرانیان، یونانیان، چینیها و ژاپنیها از بین ملل و اقوامی هستند که در گذشته از ماساژ به شکل گستردهتری استفاده میکردند. همچنین، بقراط و ابوعلی سینا از بین دانشمندان و اطباء قدیمی هستند که از تکنیکهای ماساژ استفاده میکردند. بقراط به نتایج سودمند مالش و ماساژ در تأمین و بازگرداندن نیروی عضلانی افراد ناتوان تا حدی پی برد و برای درمان بعضی از عوارض مفصلی و عضلانی از این روشها استفاده نمود.
ماساژ، به عنوان یک روش درمانی، از دوران های بسیار قدیمی شناخته شده است و مطالعات تاریخی نشان میدهد که مالش بدن در بین انسانهای اولیه و تمدنهای باستانی وجود داشته است. هندیان از ماساژ در ورزشهای تنفسی استفاده میکردند و مصریان و ایرانیان نیز انواع مختلف ماساژ را جهت درمان به کار میبردند.
از سال ۱۹۸۰، درمان با ماساژ به سرعت گسترش پیدا کرد و امروزه به عنوان بخش مهمی در حفظ سلامتی و درمان شناخته میشود. از سال ۱۹۹۳، ماساژ به عنوان سومین دسته از اشکال متعدد طب تکمیلی طبقهبندی شد. امروزه نیز از ماساژ با اهداف مختلف و به شکل گستردهای استفاده میشود و به ویژه در درمان دردهای عضلانی و مفصلی جایگاه ویژهای دارد. همچنین، ماساژ در توانبخشی و بازتوانی بیماریهای مختلف به شکل خاصی به کار میرود.
ریشه کلمه “ماساژ” از منابع مختلف مشتق شده است، از جمله ریشه لاتین “ماسا” و ریشههای یونانی “ماسئین” یا “ماسو” که به معنای لمس، دست زدن، فشار دادن یا مالیدن است. همچنین، فعل فرانسوی “ماسر” نیز به معنای مالیدن آمده است.
ماساژ، یک فرآیند استفاده از حرکات و فشارهای دستی خاص بر روی بافتهای بدن است که به منظور تأثیرگذاری بر سیستم عصبی، عضلانی، پوست، مفاصل و گردش خون انجام میشود. این روش به عنوان یک راه برای حفظ سلامتی و سالمسازی بدن به کار میرود. ماساژ دادن بر اساس نظریههای طب سنتی چین و اصول تشخیص و درمان بیماریها صورت میگیرد، و با تحلیل جامع از وضعیت بیمار و مزاج او انجام میشود.
این روش بر اساس اعتقادات طب سنتی، بدون استفاده از داروهای خوراکی انجام میشود و تأثیرات منفی آن بسیار کم بوده و بر روی بسیاری از بیماریها اثربخش است. ماساژ دادن، علاوه بر سادگی و آسانی اجرا، دارای دامنه کاربرد گستردهای است و میتواند به پیشگیری از بیماریها و سالمسازی بدن کمک کند.
منبع: دکتر انصاری
