پی آر پی
پلاکتها، به عنوان یکی از اجزای خون، نقش مهمی در فرایندهای خونی دارند. این سلولها، مانند گلبولهای سفید و قرمز، بخشی از خون را تشکیل میدهند. پلاکتها از هستهای محروم هستند، بنابراین به عنوان سلول شناخته نمیشوند. از نظر اندازه، پلاکتها کمی کوچکتر از گلبولهای سفید و قرمز هستند.
هنگامی که در نتیجه یک آسیب عروقی، خونریزی رخ میدهد، پلاکتها به سرعت فعال میشوند و با ایجاد لخته خون، از ادامه خونریزی جلوگیری میکنند.
این سلولها با دو مکانیزم عمده فعالیت میکنند: ۱) تولید عوامل شیمیایی لازم برای ایجاد لخته و ۲) تغییر شکل و اتصال به یکدیگر برای تشکیل پلاگ یا لخته خون. علاوه بر نقش آنها در ایجاد لخته، پلاکتها همچنین به عنوان منبعی از فاکتورهای ترمیم و بازسازی بافت در فرآیند بهبودی پس از جراحات عمل میکنند.
روش PRP پی آر پی
از آنجایی که گلبولها (گلبولهای قرمز و گلبولهای سفید) و پلاکتها وزن مخصوص متفاوتی دارند، میتوان از سانتریفیوژ برای جداسازی آنها از یکدیگر استفاده کرد. اگر خون منقعد نشده را سانتریفیوژ کنیم، سه لایه شامل گلبولهای قرمز، گلبولهای سفید، پلاکتها و پلاسما به دست میآید. اما به دلیل اینکه جدا کردن پلاکتها که در لایه میانی قرار دارند به راحتی امکانپذیر نیست، برای استفاده گسترده از پلاکتها در حوزههای پزشکی، کیتهای گوناگونی طراحی شدهاند. این کیتها به طور کلی در دو شکل لولهای و ظروفی موجود هستند.
دستورالعمل استفاده از کیت های ( PRP ) پی آر پی
برای جداسازی پلاکتها از خون، چهار مرحله مهم وجود دارد که عبارتند از: خونگیری، سانتریفیوژ، جداسازی و در نهایت فعالسازی و تزریق.
خونگیری: در این مرحله، خون از بیمار جمعآوری میشود.
سانتریفیوژ: خون جمعآوری شده سانتریفیوژ میشود تا پلاکتها و پلاسما از گلبولها جدا شوند.
جداسازی: در این مرحله، پلاکتها و پلاسما از گلبولهای خون جدا میشوند.
فعال سازی و تزریق: برای اینکه پلاکتهای تزریق شده، بافتسازی را آغاز کنند، قبل از تزریق، محصول نهایی با کلسیم کلراید (CaCl2) به نسبت یک به ده مخلوط میشود و سپس با استفاده از ضدانعقاد اسید سیترات داکتروز تیپ A باند شده و فعالسازی میشود.
