سلول هاي عصبي اين توانايي را دارند كه پس از آسيب به طور مجدد خود را ساماندهي كنند. به اين حالت انعطاف پذيري يا نوروپلاستيسيتي سلول هاي عصبي گفته مي شود. در فيزيوتراپي اين امكان فراهم مي شود كه اين ساماندهي را تسريع كرد.
در زمان های اولیه آسیب(به ویژه شش ماه اول)، نروپلاستیسیتی بیشتر است در ذيل برخي از اهداف و كارايي هاي فيزيوتراپي بر شمرده مي شود:
آموزش وضعيت صحيح راه رفتن و ايستادن
تنظیم یک برنامه منظم جهت افزایش هماهنگی و بالانس
تاکید بر ایجاد حرکات ارادی و افزایش سرعت عمل همراه با حداکثر دقت
تنظيم يك برنامه براي كنترل اسپاستيسيتي
استفاده از برنامه هاي عملكردي براي بكارگيري مفاصل بدن
ارائه تمارين داخل منزل براي كارايي هرچه بيشتر
فهرست مطالب
رژيم درماني و سكته مغزي
نوع تغذيه در پيشگيري ثانويه و كنترل عود مجدد نقش بسزايي دارد. لذا پيشنهاد مي شود يك كارشناس تغذيه بر روند تغذيه بيمار نظارت داشته باشد.
نقش درمان هاي مبتني بر تحريك مغزي در سكته
مطالعات مختلف نشان داده است که هرگاه یک سیستم مغزی آسیب دیده، وادار به به فعالیت گردد، بهبودی و کارایی آن افزایش می یابد. در سكته مغزي فعاليت سلول هاي عصبي در ناحيه مورد آسيب و يا نواحي مجاور و حتي دوردست دچار كاهش يا افزايش مي گردد.
افزايش يا كاهش فعاليت مغز داراي پيامد هاي مشخصي در اندام هاي بدن همچون عدم تعادل حركتي، اسپاستيسيتي، فلج بخشي از دست يا پا ، ناتواني در گفتار و غيره مي شود. اين پيامد هاي ناشي از سكته و يا به عبارت بهتر بدكاري مغز را مي توان از طريق تكنولوژي هاي نويني چون TMS، tDCS، بيوفيدبك و نوروفیدبک تنظيم نمود و با افزايش ميزان انعطاف پذيري سلول هاي عصبي روند بهبود را تسريع كرد.
ضرورت فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی
– انعطاف پذیری سیستم عصبی بعداز سکته هدایت شده و کنترل شده نیست.فیزیوتراپیست خاصیت انعطاف پذیری(نروپلاستیسیتی) سیستم عصبی بعد از آسیب را در جهت صحیح هدایت می کند
-در زمان های اولیه آسیب(به ویژه شش ماه اول), نروپلاستیسیتی بیشتر است.
-فیزیوتراپیست باعث بهبود انعطاف پذیری در مفاصل(جهت جلوگیری از کوتاهی های عضلانی و خشکی مفاصل به علت بی حرکتی) براساس اصول علمی می گردد.
-درمان فیزیوتراپی و بازتوانی سکته مغزی براساس ارزیابی های اولیه و مجدد بیماران صورت می گیرد.ازنظر یک فیزیوتراپیست هر بیمار سکته مغزی منحصر به فرد بوده و به درمان خاص خود نیاز دارد
-فیزیوتراپیست به دلیل آگاهی از آناتومی عضلات اندام های فوقانی,تحتانی و تنه نقش مهمی در تنظیم یک برنامه درمانی موثر دارد.
-ارزیابی قدرت عضلات اندام ها به صورت فعال,به فیزیوتراپیست این امکان را می دهد که با توجه به وضعیت بیمار,او را از یک سطح پایین تر به یک سطح بالاتر ارتقائ دهد
-فیزیوتراپیست به دلیل آشنایی با علم نوروآناتومی,نوروفیزیولوژی و علوم اعصاب, با دیدگاه علم کنترل حرکتی(Motor Control)به بیمار می نگرد.علم کنترل حرکتی علاوه بر سیستم عضلانی,اهمیت ویژه ای برای سیستم عصبی درنظر می گیرد.
-فیزیوتراپیست موفق,برنامه اصلی خود را با توجه به وضعیت بیمار بر آموزش های حرکتی و تمرینات متمرکز می کند.سطح تمرینات با پیشرفت بیمار گسترده تر می شود
