نحوه کار پی آرپی درمانی

مراحل پی آر پی

این فرایند به نام تزریق پلاکت-ریچ پلاسما یا PRP، یک روش درمانی است که از خون شما برای تقویت رشد مو استفاده می‌کند. در ابتدا، حدود 35-40 سی سی از خون شما گرفته می‌شود، که این کار شبیه به یک آزمایش خون معمولی است. سپس خون جمع‌آوری شده در چند کیت یا لوله PRP قرار می‌گیرد. این لوله‌ها سپس در دستگاهی به نام سانتریفوژ قرار می‌گیرند و در 2 مرحله حدود 10 دقیقه چرخانده می‌شوند.

نیروی گریز از مرکز دستگاه، اجزای مختلف خون شما را از هم جدا می‌کند، و پلاکت‌های تغلیظ شده نیز از بقیه خون جدا می‌شوند. حالا PRP که شامل عوامل رشد فراوان و سلول‌های بنیادی است، آماده به استفاده در پوست سر می‌باشد. هدف این فرایند، افزایش اثرات درمانی PRP در ریزش مو است.

در مرحله بعد، پلاسمای غنی از پلاکت توسط یک سوزن بسیار نازک که معمولاً بر روی یک گان (تفنگ تزریق) سوار است، به داخل پوست سر تزریق می‌شود. این کار توسط تزریقات متعدد در نقاط مختلف پوست سر و با عمق کم (3 تا 4 میلیمتر) انجام می‌شود. از آنجایی که حجم PRP در هر تزریق کم است و سوزن استفاده شده بسیار نازک می‌باشد، میزان درد و سوزش هنگام انجام این کار کمتر است. البته با استفاده از بی حس کننده‌های موضعی، این حالت ناخوشایند باز هم کمتر می‌شود یا اصلاً وجود نخواهد داشت.

توصیه می‌شود که محل عمل پی آر پی تا روز بعد از انجام آن شسته نشود.

پس از انجام پی آر پی، نیازی به استراحت ندارید و می‌توانید به فعالیت‌های عادی خود ادامه دهید. استفاده از پی آر پی برای رشد مو، منافع زیادی دارد. تحقیقات نشان داده است که فاکتورهای رشد تغلیظ شده پلاکتی می‌تواند در رشد موهای جدید، پرپشتی موهای قبلی و تقویت موهای پیوندی موثر باشد.

با این حال، این روش برای همه افراد مناسب نیست. افرادی که عفونت فعال در پوست سر دارند، سابقه عفونت‌های ویروسی مانند زونا، دیابت، اختلالات لخته شدن خون، مصرف داروهای ضد انعقاد مانند آسپرین یا داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین دارند، برای این روش مناسب نیستند. همچنین، اگر فولیکول‌های مو به طور کامل از دست رفته باشند، احتمال موفقیت این روش کمتر است و این افراد ممکن است نیاز به عمل جراحی پیوند مو داشته باشند.

آماده‌سازی و انجام عمل پی آر پی بر روی سر حدود یک ساعت زمان می‌برد. در صورت وجود درد و سوزش خفیف پس از عمل، مصرف استامینوفن مجاز است، اما توصیه می‌شود که از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا دیکلوفناک به دلیل احتمال تداخل اثرات درمانی پرهیز کنید.