فیزیوتراپی(فیزیکدرمانگری) شیوهای موثر برای تقویت و بهبود بخشیدن به کارکرد عضلات، تاندونها و رباطهایی است که دچار آسیب یا نقصشده و یا ترمیم جراحی بر روی آنها انجام شده است.
زمان مراجعه کودک به فیزیوتراپی
اگر یک کودک در اثر بازیگوشی یا تصادف پایش بشکند، به فیزیوتراپی احتیاج پیدا میکند. اگر چنین اتفاقی برایت بیفتد و تو را برای گچ گرفتن پایت به بیمارستان ببرند، قبل از ترک کردن بیمارستان احتمالاً یک فیزیوتراپیست به دیدنت میآید و شیوه راه رفتن با عصای مخصوص و بالا و پایین رفتن از پلهها را به تو آموزش خواهد داد.
فیزیوتراپیستها میدانند که بهترین راه برای نگه داشتن عصا چیست و این که چقدر از وزنت را باید روی پای شکسته بیندازی.نوع دیگری از درمان، اسمش “کاردرمانی” است که آن هم میتواند مفید باشد. کاردرمانی به شخص آسیبدیده یا معلول (کسی که ناتوانی جسمیدارد) یاد میدهد که چگونه کارهای روزمره خودش – مثل لباس پوشیدن و مسواک زدن- را انجام دهد.
عوارض فیزیوتراپی در کودکان
- نقصان نمو مهارتهای حرکتی و هماهنگی عضلات از جمله در سینهخیز رفتن، راهرفتن، نگهداشتن اشیا، نوشتن یا خوردن
- عوارضی که بافتهای بدن را تحت تاثیر قرار میدهد مانند التهاب مفاصل روماتیسمی(آرتریت روماتوئید).
- بیماریهای عصبی-عضلانی از جمله فلج مغزی، اسپاینا بیفیدا(بیرون زدن لایههای پوشاننده نخاع به علت نقص ستون فقرات)،دیستروفیهای عضلانی(بیماریهای ژنتیکی که به تحلیلرفتن عضلات میانجامند)
- اشکال نمو یی در حرکت ، قدرت، استقامت و دامنه حرکت اندامها.
- بهبودی ازجراحات از جمله شکستگیها، ترکخوردگیها، رگ به رگشدگیها و سوختگیها.
- ناتوانیهای یادگیری یا عقبماندگی در یادگیری مثلا در خواندن و نوشتن.
