معمولاً فرآیند جوش خوردن پس از عمل جراحی به طور متداول پیشرفت می‌کند و عملکرد اندام به تدریج به حالت اولیه بازمی‌گردد. احتمال وقوع نقص دائمی بسیار کم است. در برخی موارد شکستگي ممکن است عوارض خفیف تا شدیدی داشته باشند که شامل موارد زیر می‌شوند:
1. عوارض شامل عفونت، تأخیر در جوش خوردن، نکروز، جوش خوردن نامناسب و کوتاه شدن
2. عوارض مربوط به ضایعات همراه با شکستگي در بافت‌های دیگر شامل آسیب به عروق خونی بزرگ، اعصاب، احشاء و تاندون‌ها، صدمات مفصل و آمبولی چربی می‌شوند.
عفونت:
معمولا در شکستگي هاي باز و به ندرت در عارضه بسته روي مي دهد. معمولا عفونت زخم با سرايت به استخوان باعث استئوميليت مي شود. يک عامل مهم در تأخير يا ممانعت از جوش خوردن ، عفونت ميباشد در شکستگي باز بايد
توسط تميرکردن فوري و کامل زخم و برداشتن تمام بافت هاي مرده و آلوده از بروز عفونت جلوگيري کرد.
درمان عفونت حاد
1) درناژ کافي
2) تجويز آنتي بيوتيک
3) حفرات حاوي چرک با انسزيون مناسب يا اکسزيون بافت از بين برده مي شود.
علائم خاموش شدن عفونت
قطع ترشح چرک و پوشيده شدن زخم توسط بافت گرانولاسيون سالم
تأخير در جوش خوردن
اگر بعد از 3-4 ماه از شکستگي قطعات استخوان، حرکت آزادانه‌ای وجود داشته باشد، احتمالاً تأخیر در جوش خوردن رخ داده است. علل این موضوع عبارتند از:
1. عفونت استخوان
2. عدم جریان کافی خون به یک یا هر دو قطعه شکسته
3. حرکات شدید جداکننده بین قطعات شکسته
4. قرار گرفتن بافت نرم بین قطعات
5. تخریب استخوان که نیازمند زمان بیشتر برای جوش خوردن استخوان است. در برخی موارد، به دلیل عدم پیشرفت در روند جوش خوردن، ممکن است بعد از حدود 6 ماه یا بیشتر، نیاز به جراحی برای پیوند استخوان وجود داشته باشد.
کوتاه شدن
علل کوتاه شدن استخوان بعد از شکستگي شامل :
1-بد جوش خوردن مثل روي هم افتادن قطعات شکسته و يا انگولاسيون واضح آنها
2-له شدگي يا از بين رفتن استخوان مثلا در شکستگي هاي فشاري و يا زخم ناشي از گلوله
3-درگيري غضروف اپي فيزي در رشد در اطفال – کوتاه شدگي اصلاح نشده مي تواند باعث کج شدن لگن – اسکوليوز و در نتيجه کمر درد شود. مفصل ران در سمت مقابل در هنگام ايستادن و راه رفتن در حالت اداکسيون بوده و بعدها مي تواند باعث
استئوآرتريت شود روشهاي درمان شامل بلند کردن متناسب پاشنه کفش، دراز کردن ساق پا با عمل جراحي و يا کوتاه کردن ساق پاي بلندتر توسط جراحي
آسيب عروق خوني بزرگ
آسيب شريان مي تواند ناشي از عامل ايجاد کننده شکستگي(مثل گلوله) و يا در اثر جابجايي لبه تيز قطعه شکسته استخوان در هنگام آسيب يا بعد از آن باشد. گاهي اين عارضه نادر باعث از دست رفتن اندام مي شود.
عوارض اين آسيب عبارتند از
توقف جریان خون به وسیله‌ی ترومبوز یا اسپاسم، موقتی یا دائمی، آنوریسم تروماتیک و اختلال در جریان خون در ناحیه‌ای که توسط شریان تغذیه میشود، می‌تواند منجر به انواع مختلفی از آسیب‌ها شود، از جمله فلج ایسکمیک عصبی و انقباض عضلانی ناشی از ایسکمی.
به عنوان مثال، موارد اصلی آسیب شریانی ناشی از آسیب‌ها و در رفتگی‌ها عبارتند از:
1. صدمه به شریان براکیال ناشی از شکستگی یا در رفتگی آرنج
2. صدمه به شریان آگزیلار ناشی از در رفتگی شانه
3. صدمه به شریان پوپلیته ناشی از در رفتگی شانه
4. صدمه به شریان پوپلیته ناشی از در رفتگی زانو
5. پارگی شریان مننژیال در شکستگی ناحیه تمپوروپاریتال جمجمه. نشانه‌ی اولیه‌ی آسیب شریانی در استخوان بلند، درد شدیدی هنگام اکستانسیون پسیو انگشتان است. درمان این موارد نیازمند مداخله اورژانسی و بر اساس نوع انسداد عروقی انجام میشود.
