در رفتگی مادرزادی لگن بیشتر مفصل ران چپ را گرفتار میکند. بیشتر در دختر ها دیده میشود (شیوع این نوع دررفتگی لگن در دختران ۹ برابر پسران است) و در نوزادانی که در شکم مادر در وضعیت برعکس معمول قرار گرفته اند (سر به طرف بالا و پا به پایین) بیشتر است. بیماری در نیمی از موارد دو طرفه است.
دررفتگی مادرزادی مفصل ران در موارد زیر هم بیشتر دیده میشود
- فرزندان اول خانواده
- نژاد سفید
- وجود ناهنجاری های مادرزادی دیگر مانند تورتیکولی و یا پا چنبری (کلاب فوت)
علل دررفتگی مادرزادی لگن
علت دررفتگی لگن به درستی شناخته شده نیست. بعضی از محققین معتقدند در بعضی از جنین ها حفره استابولوم به درستی تشکیل نشده و عمق کافی برای نگه داشتن سر استخوان ران در درون خود را ندارد. بعضی دیگر هم عقیده دارند که شلی کپسول مفصل ران علت بروز این بیماری است.
در رفتگی مادرزادی لگن در بعضی خانواده ها بیشتر است. به نظر میرسد در جوامعی که نوزاد را قنداق میکنند شیوع این بیماری بیشتر بوده و در مناطقی که مادر بچه را در پشت کمر یا جلوی شکم خود آویزان میکند این بیماری شیوع کمتری دارد. این اختلاف احتمالا به علت نزدیک بودن و دور بودن ران های بچه در دو نوع متفاوت بستن و حمل کردن وی است.
درمان دررفتگی مادرزادی لگن
چنانچه مفصل لگن دررفتگی داشته باشد یا نیمه درفته باشد و باسونوگرافی مشخص شود؛ اولاً به هیچ وجه نباید قنداق شود ثانیاً با استفاده از پوشک مناسب فاصله دوران کودک را بیشتر کردن تا مفصل به راحتی در جای طبیعی خود قرار گیرد. در صورت شدت ضایعه از همان موقع تولد با استفاده از وسایل ارتوپدی مخصوص مفصل در وضعیت نرمال قرار می‌گیرد.
دقت در استفاده از این ابزار ارتوپدی باعث جلوگیری از اعمال جرمی خیلی سنگین بر روی مفصل میشود با تشخیص به موقع و استفاده از وسایل ساده به راحتی می‌توان از ایجاد عوارض آن اشکال در راه رفتن کودک جلوگیری شود. چنانچه این مرحله با تأخیر انجام شود و یا در تشخیص داده شود موقع راه افتادن کودک مشکلات بعدی شروع میشود و هر چه دیرتر درمان شود به اعمال جراحی پیچیده‌تری نیاز است، که ممکن است نهایتاً نیز نتواند بطور کامل مشکل را برطرف کند.
علایم دررفتگی مادرزادی لگن
دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است بدون علامت باشد یا بصورت قرار گرفتن غیر قرینه پاها، کاهش حرکت سمت مبتلا، کوتاهتر بودن سمت مبتلا و غیر قرینه بودن چین چربی ران خود را نشان دهد. بعد از سه ماهگی ممکن است پای مبتلا به سمت خارج چرخیده و کوتاهتر از سمت مقابل باشد.
در ابتدای تولد از وسیله ای استفاده می شود که سر استخوان را در جای خود جای می دهد. در صورت وجود مشکل با این وسیله، گچ گیری انجام می شود. در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان جراحی انجام می شود.
در صورت تشخیص سریع دررفتگی مادرزادی لگن، این حالت تقریبا بطور کامل با قراردادن مفصل در وضعیت مناسب درمان میشود. در موارد معدودی جراحی لازم می شود. در سنین بالاتر درمان مشکل تر شده و نیاز به جراحی بیشتر می شود.در صورت عدم درمان دررفتگی لگن ، آرتروز زودرس مفصلی ایجاد می شود.
