دیسک غضروفی است که بین دو مهره قرار گرفته است و همچون فنری از فشار مهره بالایی کمر به مهره پایینی جلوگیری میکند، اما زمانی دچار دیسک کمر میشویم که به دلیل ورزش سنگین، چاقی، تصادفات، موارد مادرزادی، جابجایی مهرهها، آرتروز و بالابودن سن، دیسک دچار ضایعه شود و خاصیت ارتجاعی خود را از دست دهد و محتویات داخل آن بیرون بزند. البته جالب است بدانید این ساختار باعث جلوگیری از افتادن دیسک در نخاع و فشار روی اعصاب و در نهایت جلوگیری از اختلال اعصاب و فلج قسمتی از عصب میشود.
بیرونزدن دیسک به واردشدن فشار به ریشههای عصبی ناحیه کمر و درد شدید در قسمت فوقانی یا تحتانی کمر منجر میشود. البته شغلهای سنگین، برخی ورزشها چون وزنهبرداری، خم و راستشدن زیاد، بلندکردن اجسام سنگین، نشستن طولانیمدت و بهدنبال آن ضعف عضلات، زایمان های مکرر و افزایش وزن میتواند در ابتلا به دیسک کمر بسیار موثر باشد.
فیزیوتراپی دیسک کمر
یکی ار روش های موثر در درمان دیسک کمر، فیزیوتراپی می باشد. فیزیوتراپی (Physiotherapy) عبارت است از درمان فیزیکی یا جسمی که توسط فیزیوتراپیست انجام می گیرد. فیزیوتراپیست ازطریق عوامل فیزیکی و مکانیکی، کاربرد تکنیک های خاص و تمرینات طبی با آگاهی از آناتومی عضلات و مفاصل، فیزیولوژی اعصاب، حرکت شناسی و الکتروتراپی به درمان بیماری ها و اختلالات عصبی-عضلانی-اسکلتی (نوروماسکولواسکلتال) از جمله دیسک کمر می پردازد. مهمترین عوامل فیزیکی و مکانیکی، تکنیک ها و روش ها در درمان توسط فیزیوتراپیست ها عبارتنداز:
- گرما
- سرما
- جریان های الکتریکی با فرکانس پایین (مانند تنس، فارادیک و اینترفرنشیال)
- عوامل الکترومغناطیسی (مانند مادون قرمز، ماورای بنفش، لیزر و دیاترمی)
- امواج ماورای صوتی
- ماساژ
- آب
- حرکات مفصلی
- کشش
- تمرینات طبی
- تمرینات ویژه ورزشکاران حرفه ای
منبع: دکتر دقاق زاده، برزکار
