درمان و نشانه های روماتیسم مفصلی

روماتیسم مفصلی یا Rheumatoid arthritis یک بیماری است که موجب التهاب، درد و تورم مفاصل بدن می شود. این بیماری معمولا مزمن بوده و در دراز مدت می تواند موجب تخریب مفصل شود. از هر صد نفر یک نفر در طول عمرش به نوعی به این بیماری مبتلا می شود. روماتیسم مفصلی می تواند زمینه خانوادگی داشته باشد.

نشانه‌های رماتیسم مفصلی

بیماری آرتریت ممکن است به صورت آهسته و پیوسته یا ناگهانی شروع شود و با علائمی همچون درد، تورم، گرمی، محدودیت حرکت و خشکی صبحگاهی مفاصل همراه باشد. درد مفاصل با استراحت و کم‌حرکتی تشدید می‌شود و به مرور زمان با فعالیت‌های روزمره کاهش می‌یابد.

التهاب مفاصل می‌تواند منجر به تخریب غضروف مفصلی و ساییدگی استخوان شود که در نهایت باعث تغییر شکل مفصل می‌شود. در بیماری آرتریت، معمولاً مفاصل انگشتان، کف دست، مچ دست، آرنج، پا، مچ پا و گاهی اوقات مهره‌های گردنی درگیر می‌شوند.

بیماران ممکن است علائم خارج مفصلی (سیستمیک) همچون تب، ضعف، خستگی زودرس، کاهش اشتها، افت وزن و برآمدگی‌های‌ زیر پوست‌ به‌گره‌های روماتوئید داشته باشند. گاهی اوقات درگیری عروق و اعصاب پوست یا سایر اعضای بدن مانند کلیه، ریه، طحال، کبد و غیره و همچنین درگیری چشمی و خونی نیز ممکن است مشاهده شود.

درمان روماتیسم مفصلی

درمان بیماری روماتیسم به منظور کاهش درد و ورم، کاهش یا توقف تخریب مفاصل و به طور کلی بهبود کیفیت زندگی فرد متمرکز است. روش‌های درمانی شامل تغییر در شیوه زندگی، استفاده از داروها، جراحی، و روش‌های درمانی جایگزین یا تکمیلی همچون فیزیوتراپی، کاردرمانی، و استفاده از وسایل کمک‌کننده به مفصل و وسایل کمک حرکتی می‌باشد.

درمان بیماری روماتیسم از داروهای مختلفی اعمال می‌شود، از جمله داروهای ضدالتهابی مانند کورتون‌ها، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی و داروهای غیراستروئیدی. این داروها به منظور کنترل التهاب و تسکین علائم بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند.