میگرن یک کلمه فرانسوی می‌باشد که از کلمه ی “همی گرن” یا “همی گرانیای” یونانی اقتباس شده است که یک حالتی از سردرد می‌باشد که در این نوع سردرد معمولاً یک نیمه ی سر گرفتار می‌باشد، ضربان دار است و معمولاً از قسمت پیشانی و گیجگاهی شروع میشود.
درمان
چنان که پزشک مربوطه بعد از انجام آزمایشات مختلف و MRI و سی تی اسکن در موارد لزوم، به این نتیجه رسید که فرد دچار میگرن می‌باشد، درمان در مراحل اول با استفاده از تجویز داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (NSAIDS)، آسپرین و استامینوفن کدئین شروع میشود. برای درمان میگرن از داروهای ارگوتامین (ERGOTAMINE) و دهیدروارگوتامین (D-HYDROERGOTAMINE) هم استفاده میشود و در مواردی بتابلاکرها مانند پروپرانولول هم تجویز می‌گردد. در بچه‌هایی که میگرن مقاوم دارند از فنی تویین استفاده میشود.
علایم
این بیماری می‌تواند به صورت‌های مختلف خود را نشان دهد. علایم عصبی به‌صورت تاری دید و توهمات بینایی، گاهی اوقات کوری کامل و گذرا و در مواردی سایر علایم مانند اضطراب، تپش قلب، تعریق، بی‌اشتهایی و گاهی افزایش اشتها هم می‌تواند باشد.
این بیماری معمولاً یک نیمه ی سر را گرفتار می‌کند، ولی گاهی کل سر را نیز درگیر می‌کند. مدت حمله ۲ تا ۸ ساعت می‌باشد و در بعضی موارد تا ۲۴ ساعت هم ممکن است طول بکشد (نوعی میگرن که استاتوس میگرن نام دارد ۲ تا ۳ روز طول می‌کشد).
بیماری بدین‌گونه اتفاق می‌افتد که قبل از سردرد، فرد ابتلا علایم قبل از سردرد مانند تهوع، استفراغ ، اشک ریزش، سرخی ملتحمه، پرخونی، ترشحات بینی را احساس می‌کند و سپس سردرد شروع میشود. سردرد میگرنی به فواصل نسبتاً منظم یک تا دو هفته‌ای شروع میشود. ما بین این فواصل، بیماری خوش‌خیم می‌باشد. در اضطراب‌ها و استرس‌ها این موارد افزایش و در حین آرامش و خواب و استراحت کم میشود، ولی کاملاً از بین نمی‌رود.
بیشتر افرادی که میگرن دارند، افرادی هستند که از نظر طب سنتی، افرادی سرد مزاج می‌باشند و این افراد، بیمارانی هستند که زود عصبی می‌شوند و به واسطه این عصبانیت، تغییراتی در طبع آنها ایجاد میشود که موجب سردرد خواهد شد.
