استخوان کشکک در جلوی زانو قرار داشته و گاهی اوقات بر اثر ضربه مستقیم مانند زمین خوردن و یا در اثر انقباض شدید عضله چهار سر ران دچار شکستگی میشود.
روش های درمان
درمان شکستگی کشکک زانو میتواند به دو روش غیرجراحی یا جراحی انجام شود.
در صورتی که قطعات شکسته بدون جابجایی باشند، درمان شکستگی کشکک زانو به صورت غیرجراحی صورت میپذیرد. در این روش، پزشک ابتدا خون داخل زانو را با سرنگ خارج میکند و سپس با استفاده از گچ بلند اندام تحتانی، زانو را یک و نیم ماه در حالت راست و مستقیم نگه داشته تا استخوانهای شکسته فرصت جوش خوردن داشته باشند. در این مدت، بیمار باید با انجام انقباضات ایزومتریک عضلات چهارسر آن را قوی نگه دارد و برای راه رفتن از عصای زیر بغل استفاده کند.
اگر قطعات شکسته از هم جدا شده باشند، بیمار نیاز به جراحی جا اندازی دارد. در این روش، پزشک جراح ارتوپد در اطاق عمل پوست را بریده و استخوان شکسته کشکک را نمایان میکند. سپس، با استفاده از ابزارهای بخصوصی، قطعات شکسته را در کنار یکدیگر قرار داده و سپس با استفاده از پین و سیمهای فولادی آنها را محکم میکند.
گاهی اوقات، استخوان در محل اتصال به تاندونهای بالا و یا پایین خود دچار شکستگی خرد شده و چند تکه میشود. در این حالت، پزشک ممکن است تکههای خرد شده را پرت کرده و تاندون را به قسمت باقیمانده کشکک متصل کند.
گاهی وسط کشکک بشدت خرد شده است. در این حالات جراح ممکن است این قطعات ریز و خرد شده را پرت داده و دو قطعه بزرگ و عمده بالا و پایین را به یکدیگر متصل کند.
بندرت در شکستگی های بسیار خرد شده کل کشکک، پزشک ارتوپد مجبور میشود تمام قطعات خرد شده یعنی تمام کشکک را پرت داده و تاندون های چهارسر در بالا را به تاندون کشکک در پایین متصل کند.
عوارض بعد از درمان
محدودیت حرکتی از مشکلات بزرگی است که معمولا بعد از شکستگی های زانو یا اطراف زانو بوجود میاید. احتمال بروز خشکی مفصلی بعد از شکستگی کشکک زانو زیاد است. الیته این احتمال در شکستگی های ران هم وجود دارد و هرچه محل این شکستگی به مفصل زانو نزدیکتر باشد این احتمال بیشتر است. با این حال بیشترین احتمال محدودیت حرکتی در شکستگی هایی است که به داخل مفصل زانو گسترش یافته اند.
این خشکی زانو بیشتر در کسانی بوجود میاید که بعد از درمان شکستگی زانوی خود را مدت زیادی بیحرکت کرده اند. البته خوب جا نیفتادن شکستگی هم در ایجاد این عارضه تاثیر میگذارد.
مراقبت های بعد از درمان
بیمار باید تا آخر عمر به مراقبتهای لازم ادامه دهد. او نباید زانوی خود را به طور کامل خم کند و از چمباتمه زدن خودداری کند. همچنین، برای این افراد فعالیتهایی مانند بالا رفتن از پله و نردبان مناسب نیست. علاوه بر این، پینها و سیمهای استفاده شده در جراحی ممکن است پس از یک یا دو سال از زانوی بیمار خارج شوند.
اگر محدودیت حرکتی زانو را درمان زودتر شروع شود، میتوان از روشهای سادهتری برای درمان استفاده کرد و نتایج درمانی نیز بهتر خواهد بود. هر چه زمان شروع درمان از زمان شکستگی کشکک زانو بیشتر شود، درمان پیچیدهتر خواهد بود و احتمال موفقیت درمان نیز کاهش خواهد یافت.
در صورتیکه درمان در چند ماه اول بعد از شکستگی کشکک زانو شروع شود میتوان با انجام نرمش های کششی بر روی زانو و ران محدودیت حرکتی را تا حد زیادی کاهش داد. در صورتیکه شروع درمان دیرتر باشد ممکن است نیاز به خم کردن زانو به توسط پزشک در اطاق عمل و زیر بیهوشی عمومی وجود داشته باشد. در صورتیکه درمان سالها بعد شروع شود و یا به اقدامات ذکر شده پاسخ ندهد نیاز به عمل جراحی و آزاد کردن چسبندگی های داخل مفصلی و چسبندگی های عضلات به ران وجود دارد.
وقتی سالها از شکستگی گذشته باشد تنها راه درمان عمل جراحی است. با این حال برای بیشتر کردن دامنه حرکتی بیش از 90 درجه معمولا توصیه به جراحی نمیشود. خم کردن زانو تا 90 درجه بسیاری از احتیاجات روزمره فرد را مرتفع میکند و درمان جراحی ممکن است نتواند تفاوت چشم گیری در وضعیت بیمار ایجاد کند.
خشکی زانو بعد از درمان
درمان شکستگی کشکک زانو، با یا بدون عمل جراحی، نیازمند حفظ زانو در وضعیت صاف و بیحرکت برای مدتی است. این بیحرکتی ممکن است پس از چند هفته، منجر به خشکی مفصل زانو و ضعیف شدن عضلات ران، به ویژه عضله چهارسر، شود.
بنابراین، بسیار مهم است که بعد از این مدت بیحرکتی، بیمار تحت نظر پزشک معالج و فیزیوتراپیست، نرمشهای ویژهای را برای به دست آوردن مجدد دامنه حرکتی زانو و تقویت عضلات ران انجام دهد. در غیر اینصورت، زانو ممکن است به طور دائمی خشک شود. بیمار، چه با عمل جراحی و چه بدون آن، باید برای یک مدت خاص با عصای زیربغل راه بروید، که مدت و نحوه آن توسط پزشک معالج تعیین میشود.
