فهرست مطالب
علائم
شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم معمولا بدنبال ضربات شدید وارده به بدن و به علت سقوط از ارتفاع یا تصادف اتومبیل ایجاد می شوند.
معمولا بر اثر شکستگی درد شدیدی در ناحیه لگن بوجود میاید و حرکت اندام تحتانی دردناک می شود. ایستادن روی پای مبتلا، بسیار دردناک یا غیر ممکن است.
بدنبال این شکستگی محدودیت حرکتی در ناحیه مفصل ران بوجود میاید. به عبارت دیگر بیمار نمی تواند به راحتی ران خود را حرکت دهد. این محدودیت حرکتی تا حد زیادی به علت درد ناشی از شکستگی است ولی می تواند بر اثر از دست رفتن شکل شکستگی هم بوجود آید.
در صورت شدید بودن شکستگی ، بیمار ممکن است دچار خونریزی داخل لگن شده و مقدار زیادی از خون خود را از دست بدهد. این از دست دادن خون می تواند منجر به بروز علائم شوک در بیمار شود.
در اطراف شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم بافت های مهمی مانند عروق و اعصاب، دستگاه ادراری و دستگاه گوارش وجود دارند. ممکن است همراه با شکستگی این بافت ها هم دچار آسیب شوند.
با آسیب اعصاب ناحیه لگن، بیمار ممکن است دچار کاهش حس لمس در اندام تحتانی شود و یا اینکه نتواند پا یا انگشتان پای خود را به راحتی حرکت دهد. با آسیب عروق اطراف شکستگی بیمار ممکن است دچار خونریزی های شدید داخل لگنی شود. آسیب دستگاه ادراری و یا گوارش هم می تواند مشکلات جدی را برای بیمار ایجاد کند.
تشخیص
برای تشخیص اولین اقدام تصویربرداری از ناحیه لگن با استفاده از رادیوگرافی ساده است. در صورتیکه پزشک معالج در تصویر بدست آمده علائمی دال بر وجود شکستگی مشاهده کند معمولا تصویربرداری های تکمیلی با استفاده از سی تی اسکن ضرورت پیدا می کند.
در سی تی اسکن پزشک ارتوپد می تواند شکل دقیق شکستگی، تعداد قطعات شکسته شده، مقدار جابجایی قطعات، مسیر جابجایی قطعات و بسیاری اطلاعات دیگر را بدست آورد. با استفاده از این اطلاعات وی تصمیم می گیرد که آیا برای درمان ، بیمار نیاز به عمل جراحی دارد و یا بدون جراحی درمان صورت می پذیرد.
درمان بدون جراحی
درمان بدون جراحی معمولا با استفاده از کشش اسکلتی است و از لحاظ تاریخی اولین روشی است که برای درمان این شکستگی ها از آن استفاده شده است. در این روش یک میله فلزی به قطر حدود پنج میلیمتر از قسمت بالایی استخوان بزرگ ساق یا قسمت پایینی استخوان ران بصورت عرضی عبور داده می شود و در حالی که بیمار رو به بالا روی تخت دراز کشیده است این میله به توسط یک طناب باریک و از طریق قرقره به وزنه هایی متصل می شود.
این عمل شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم ممکن است بتواند تا حدودی قطعات شکسته شده استابولوم را به یکدیگر نزدیکتر کند ولی نمی تواند جااندازی دقیقی را صورت داده و قطعات شکسته شده را در وضعیت دقیق و آناتومیک اولیه خود قرار دهد.
بیمار باید به مدت طولانی که معمولا حدود سه ماه است در همین وضعیت باقی بماند تا قطعات شکسته شده جوش بخورند. گرچه استفاده از این روش نسبتا ساده است ولی معمولا نتایج خوبی را به دنبال ندارد چون:
کشش نمیتواند شکستگی لگن را به درستی و بصورت دقیق و آناتومیک در وضعیت اولیه شان قراد دهد. در نتیجه بعد از جوش خوردن شکستگی، سطح داخلی استابولوم کاملا صاف و یکنواخت نخواهد بود که در نهایت موجب بوجود آمدن آرتروز می شود.
بیمار باید به مدت طولانی که معمولا سه ماه است روی تخت به پشت دراز بکشد و در تمام این مدت وزنه ها به او متصل باشند. این زمان مدتی است که شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم برای جوش خوردن به آن نیاز دارد. تحمل این وضعیت در این مدت طولانی برای بیمار بسیار مشکل است. معمولا بیماران به علت هزینه های بالای تخت های بیمارستانی و مشکلات روحی که در اثر ماندن بمدت طولانی در بیمارستان برای آن ها بوجود میاید، ترجیح میدهند این مدت را در منزل خود باشند. متاسفانه در حین انتقال بیمار از بیمارستان به منزل کشش اسکلتی باید باز شود که موجب جابجایی مجدد شکستگی می شود.
دراز کشیدن به مدت طولانی در تخت عوارض مختلفی دارد مانند: ایجاد شدن زخم بستر در نواحی پشتی بیمار، عفونت ادراری بر اثر اختلال در فعالیت مثانه، اختلال کارکرد ریه و عفونت ریه، انعقاد خون در ساق پاها و آمبولی ریوی، خشکی مفصلی در مفاصل ران و زانو، ضعیف شدن عضلات اندام تحتانی به علت بیحرکت شدن اندام به مدت طولانی و …
درمان با جراحی
امروزه اکثریت قریب به اتفاق شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم با عمل جراحی درمان می شوند. هدف از جراحی قرار دادن دقیق قطعات شکسته شده در کنار یکدیگر است تا بعد از جوش خوردن آنها، داخل شکستگی لگن در ناحیه حفره استابولوم سطح صاف و یکنواختی برای حرکت و لغزش سر فمور داشته باشد.
بعد از جراحی ، دیگر نیازی به استراحت در بستر نیست که نتیجه آن اجتناب از مشکلاتی است که بر اثر استراحت طولانی مدت در بستر بوجود میاید و به آن ها اشاره شد.
