شکستگی های پایین استخوان بازو در ناحیه آرنج میتواند مشکلات بالقوه زیادی برای بیمار ایجاد کند و نیاز به درمان مناسب، دقیق و به موقع دارد.
علائم
هنگام شکستن استخوان آرنج و وقوع سانحه، فرد ناگهان درد شدید و تیزی را در آرنج احساس میکند. عکس‌العمل طبیعی بیمار برای مقابله با این درد توان‌فرسا این است که بازوی آسیب دیده را به منظور محافظت از آن محکم با دست دیگر میگیرد. درد معمولاً در پشت آرنج احساس میشود و گاهی اوقات به سرعت آرام میشود و تنها درد سنگینی در ناحیه صدمه دیده به‌جا می‌ماند که در شب و صبح زود اوج میگیرد. علائم شکستگی آرنج دست گاهی با تورم و کبودشدگی نیز همراه است و در صورت لمس کردن محکم استخوان آسیب دیده دردناک نیز هست. درد هنگام حرکت‌های خاص آرنج، مچ یا شانه یا در طول فعالیت‌های تحمیل وزن بر بازوی صدمه دیده (مانند فشار دادن) تشدید میشود. کشیدن یا منقبض کردن عضله سه سر معمولاً باعث بروز درد میشود و صاف کردن مفصل آرنج نیز با توجه به درد شدید تقریباً غیرممکن است. همچنین بیمار گاهی اوقات در آرنج، ساعد، دست یا انگشتان احساس سوزن سوزن شدن یا کرختی میکند. در شکستگی آرنجدست شدید (توأم با جابه‌جایی و دررفتگی استخوان) بدشکلی مشخصی نیز به چشم می‌خورد. با مشاهده هر کدام از علائم شکستگی به منظور درمان شکستگی آرنج دست به پزشک مراجعه کنید.
درمان
به عنوان اولین اقدام در درمان شکستگی آرنج، پزشک معالج کل اندام فوقانی بیمار را در یک آتل بلند میگذارد تا مانع از حرکت بیشتر قطعات شکسته شده شود. سرمای موضعی و بالا نگه داشتن اندام فوقانی از افزایش تورم بعد از شکستگی جلوگیری میکند. درمان این شکستگی آرنج به دو روش غیر جراحی و جراحی صورت میگیرد.
درمان بدون جراحی
اگر قطعات شکسته شده کاملاً بدون جابجایی باشند ممکن است درمان شکستگی آرنج فقط بصورت استفاده از یک آتل باشد. در این حال پزشک معالج تا چند هفته بطور مرتب از آرنج بیمار هر هفته عکسبرداری میکند تا اگر شکستگی جابجایی پیدا کند متوجه آن شود. اگر شکستگی تا چند هفته بعد از شروع درمان بدون جابجایی باقی بماند پزشک معالج بیمار را تشویق به شروع حرکت دادن مفصل آرنج میکند ولی تا مدتها به وی اجازه بلند کردن اشیاء را نمیدهد.
در این روش درمانی مفصل آرنج باید مدت طولانی بیحرکت بماند و همین بیحرکتی موجب میشود مفصل دچار خشکی شود. بعد از پایان بیحرکتی ، بیمار باید مدت طولانی نرمش های خاصی را انجام دهد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج به حالت قبل از شکستگی برگردد. اگر در چند هفته ابتدای درمان غیر جراحی قطعات شکسته شده جابجا شوند بیمار باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
درمان جراحی
در صورتی که قطعات شکسته شده جابجا شده باشند، درمان اصلی برای شکستگی آرنج، جراحی است. در این روش، بیمار در اتاق عمل تحت بیهوشی عمومی قرار میگیرد یا کل اندام فوقانی او بی‌حس میشود. پزشک جراح ارتوپدی با شکافتن پوست و کنار زدن عضلات، محل شکستگی را به صورت مستقیم مشاهده کرده و قطعات شکسته شده را به هم متصل کرده و سپس آنها را با استفاده از وایر یا پیچ و پلاک به هم متصل میکند. سپس زخم بسته میشود و برای مدتی کل اندام فوقانی بیمار توسط یک اتل محافظت میشود. گاهی اوقات پزشک در حین جراحی عصب‌های پشت آرنج که ممکن است در خطر باشند، را جابجا کرده و آنها را به مکان جدیدی منتقل میکند.
گاهی اوقات پزشک ارتوپد برای دسترسی بیشتر به محل شکستگی و برای اینکه بهتر بتواند قطعات شکسته شده را ببیند و کنار هم قرار دهد مجبور میشود قسمتی از استخوان سالم آرنج را بشکند. در انتهای عمل جراحی این قطعه مجدداً در سر جای خودش با پیچ یا پین محکم میشوند. گاهی اوقات اگر شکستگی خیلی خرد باشد و سن بیمار زیاد باشد پزشک معالج تصمیم میگیرد تمام قطعات شکسته شده را خارج کرده و مفصل آرنج را با یک مفصل مصنوعی جایگزین کند
فیزیوتراپی
اگر درمان بیمار بصورت غیر جراحی بوده است بعد از چند هفته از شروع درمان فیزیوتراپی و نرمش هایی برای افزایش دامنه حرکات آرنج انجام میشود و سپس نرمش های دیگری برای افزایش قدرت عضلات به آن اضافه میگردد.
اگر درمان شکستگی ها قسمت پایینی آرنج با عمل جراحی باشد مفصل با مدت کوتاهی بیحرکتی دچار خشکی میشود. در این موارد حرکت مفصل آرنج باید خیلی زودتر از مواردی که درمان، غیر جراحی بوده است شروع شود.
در صورت انجام عمل جراحی، بیمار معمولاً روز بعد از جراحی شروع به انجام حرکات آرنج میکند. بیمار باید روزانه حرکات آرنج را انجام دهد، که این حرکات به شکل نرمش‌هایی که توسط پزشک تجویز شده‌اند، انجام میشود. این نرمش‌ها باید به صورت مکرر در طول روز انجام شوند. ابتدا این حرکات با استفاده از قدرت عضلانی خود بیمار انجام میشود. این حرکات به عنوان حرکات فعال یا اکتیو شناخته میشوند، به این معنی که بیمار با اراده خود حرکات خم و راست کردن آرنج خود را انجام می‌دهد. سپس، به مرور زمان، حرکات پاسیو نیز به این برنامه اضافه میشود، به این معنی که بیمار آموزش می‌بیند که با کمک فرد دیگر یا با کمک دست دیگر، مچ دستی که دچار شکستگی آرنج شده را بگیرد و اندام آسیب‌دیده را بکشد تا آرنج باز شود.
بعد از مدتی دیگر نرمش هایی به بیمار آموزش داده میشود که به کمک آنها عضلات ناحیه بازو و ساعد تقویت شوند. انجام این حرکات و نرمش ها جرئی از روند درمان بوده و برای بهبودی شکستگی آرنج حیاتی هستند.
بیمار نباید تا 12-6 هفته با دستی که دچار شکستگی آرنج شده است چیزی را بلند کند. اگر برای بیمار تعویض مفصل آرنج انجام شده است باید تا آخر عمر رعایت کند از وزن خاصی بیشتر ( که پزشک معالج مقدار آنرا تعیین میکند) را با اندام آسیب دیده بلند نکند.
برای آشنایی با فیزیوتراپی بر روی لینک کلیک کنید
