تغذیه در بیماریهای روماتیسمی

بیماری سندرم شوگرن:

«سندرم شوگرن» دومین اختلال خود ایمنی روماتیسمی شایع، پس از آرتریت روماتوئید است و عوامل ژنتیکی، ایمنی شناختی و هورمونی متعددی در بروز آن نقش دارند. این سندرم یک بیماری مزمن التهابی است که منجر به تخریب بافت‌های چند غده‌ای مشخص می‌شود و علائمی همچون التهاب قرنیه و ملتحمه چشم، کاهش تولید اشک و بزاق، خشکی چشم (گزروزیس) و نرمی قرنیه (گزروفتالمی) را ایجاد می‌کند. همچنین، نیمی از بیماران مبتلا به سندرم شوگرن، به آرتریت روماتوئید نیز مبتلا هستند.

درمان بیماری سندرم شوگرن با تغذیه:

از آنجا که فقدان اشتها ، کاهش وزن، خستگی، مشکل در جویدن و بلعیدن، پوسیدگی دندان و کم‌خونی از عوارض سندرم شوگرن می‌باشد، هدف کنترل غذایی در مبتلایان عبارت از رهاسازی فرد از علائم و ناراحتی‌های ناشی از غذا خوردن است.

کنترل خشکی دهان (گزروستومی) باید شامل روش‌هایی برای کاهش خطر پوسیدگی دندان باشد. برای این منظور، توصیه می‌شود که شستشوی دهان با آب، استفاده از مسواک و استفاده از فلوراید موضعی به‌طور مکرر صورت گیرد. همچنین، باید غذاهایی که به راحتی قابل بلع باشند و مرطوب هستند را مصرف کرد. همچنین، باید از افزایش حرارت غذاها خودداری شود. مصرف قطرات لیموی شیرین شده ممکن است جریان بزاق را تحریک کند. همچنین، مصرف بزاق مصنوعی یا فرآورده‌هایی مانند گلیسیرین لیمویی نیز ممکن است توصیه شود.

همچنین، احتمال کمبود آهن و ویتامین‌ها از جمله ویتامین B12 و فولات وجود دارد، بنابراین لازم است که افراد مبتلا با یک رژیم غذایی خوب و متعادل درمان شوند.

بیماری اسکلرودرمی:

اسکلرودرمی، یک اسکلروز (سفت و سخت شدن بافت) پیش رونده و سیستمیک است که با رسوب بافت همبند فیبروزه در پوست و ارگان های احشایی از قبیل سیستم معدی- روده‌ای مشخص می شود. احتمال ابتلا در خانم‌ها 4 برابر بیش از آقایان است.

احتمال زنده ماندن، پنج سال بعد از ابتلا به این بیماری 85- 80 درصد می ‌باشد. یکی از تظاهرات اسکلرودرمی پدیده ی رینود (ایسکمی یا سرمای انتهاهای کوچک بدن، مانند انگشتان) است که باعث ایجاد مشکلاتی در تهیه و مصرف تغذیه می شود. سندرم شوگرن نیز اغلب وجود دارد. علائم معدی- روده‌ای شامل سوزش سر معده، تهوع و استفراغ، اشکال در بلع، اسهال، یبوست و عدم کنترل دفع می ‌باشد. ممکن است کاهش وزن، اختلال عملکرد کلیوی و اختلالات متعدد در ارگان‌های بدنی حاصل شود.

درمان بیماری اسکلرودرمی با تغذیه‌:

در این بیماران، مشکلات در بلع (دیسفاژی) نشانه‌ای از نیاز به مداخله تغذیه‌ای می‌باشد. سوء جذب لاکتوز، ویتامین‌ها، اسیدهای چرب و مواد معدنی می‌تواند باعث مشکلات تغذیه‌ای بیشتری شود.

استفاده از مکمل‌های درمانی ممکن است ضروری باشد. بنابراین، مکمل‌های پر انرژی و پر پروتئین یا تغذیه وریدی می‌توانند موثر در اصلاح یا پیشگیری از کاهش وزن (که تظاهرات شایعی هستند) باشند. حمایت‌های تغذیه‌ای وریدی یا غیر وریدی اغلب در موارد مشکل‌دار نظیر اسهال مزمن پایدار، ضروری هستند.