بیماری استئوآرتریت یا آرتروز مچ دست، یک بیماری است که در آن غضروف مفصل مچ دست به تدریج خراب و ساییده میشود. این تخریب معمولاً ناشی از آسیبهایی است که به مچ دست وارد میشود، مثلاً ضربههای مکرر. علائم و نشانههای این بیماری معمولاً چندین سال پس از شروع آن ظاهر میشود. درد مچ دست، سفتی و محدودیت حرکات مفصل و کاهش قدرت مچ دست از جمله علائم این بیماری هستند.
تشخیص ساییدگی مچ دست
برای تشخیص ساییدگی مچ دست، پزشک در ابتدا با بیمار مصاحبه میکند و در مورد مشکلات و علائم وی سوالاتی میپرسد. سپس معاینه فیزیکی مچ دست و بررسی حرکات مفصل انجام میشود. پزشک ممکن است از بررسیهای تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست استفاده کند. در تصاویر رادیوگرافی، مشاهده میشود که فضای مفصلی کاهش یافته و استخوانها متراکمتر شدهاند (که معمولاً با رنگ سفیدتر نمایش داده میشوند) و ممکن است استخوانهای اضافی به نام استئوفیت در لبههای استخوانهای تشکیلدهنده مفصل ظاهر شوند.
درمان آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست
درمان غیرجراحی آرتروز مچ دست متکی به چندین اقدام درمانی است. این اقدامات شامل موارد زیر میشود:
1. کاهش فعالیتهای سنگین بدنی و ورزشی که ممکن است فشار زیادی بر مفصل مچ دست وارد کند.
2. تغییر روش انجام فعالیتها به نحوی که فشار کمتری بر مچ دست وارد شود.
3. انجام نرمشهای کششی و تقویتی توسط فیزیوتراپیست برای تقویت مفصل مچ دست.
4. استفاده از بریس (بانداژ) برای حمایت از مفصل مچ دست.
5. مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن، سلکوکسیب یا ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد.
6. استفاده از گرما برای کاهش درد و التهاب مفصل مچ دست.
7. تزریق کورتیکوستروئید به داخل مفصل توسط پزشک معالج برای کاهش التهاب و درد.
این اقدامات غیرجراحی میتواند به بهبود و کاهش علائم آرتروز مچ دست کمک کند و در بسیاری از موارد، نیاز به جراحی را از بین میبرد. با این حال، همیشه قبل از شروع هرگونه درمان، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند به درمان درد مچ دست بیمار کمک کند. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد.
منبع :ایران ارتوپد
