بیماری دیسک گردن، مختص زندگی شهرنشینی است. در همه انسان‌ها، فرایند فرسایشی دیسک بین ستون‌مهره‌ها از سن ۳۰ تا ۴۰ سالگی آغاز می‌شود و دیسک به‌تدریج آب خود را از دست می‌دهد و علاوه بر اینکه ارتفاع آن کاهش می‌یابد، انعطاف‌پذیری‌اش نیز کمتر می‌شود. عواملی هم به این فرسایش سرعت می‌بخشند و باعث بروز بیماری دردناک و ناتوان‌کننده‌ای به نام دیسک‌گردن می‌شوند.
تشخیص دیسک گردن
وقتی علایم و نشانه‌ها، دیسک‌گردن را نشان می‌دهد، باید بررسی‌های تکمیلی آغاز شود.
رادیوگرافی ساده، ام‌آرآی و نوار عصب اطلاعات بیشتری می‌دهد و با کنار هم قرار دادن یافته‌ها، تصمیم درستی نیز برای درمان گرفته می‌شود.
درد دیسک گردن
درد ناشی از دیسک گردن، به دو شکل بروز می‌کند:
۱- درد مکانیکی
این نوع درد، موضعی است و در خود ستون‌فقرات احساس می‌شود، یا اینکه خیلی نزدیک مهره‌هاست.
بیمار هنگام صبح و برخاستن از خواب، دردی احساس نمی‌کند و به‌تدریج و با افزایش فعالیت روزانه، بر شدت آن افزوده می‌شود، به طوری که شب‌هنگام به اوج خود می‌رسد.
۲- درد انتشاری
دردهای ریشه‌ای یا انتشاری معمولا در ناحیه دست احساس می‌شوند، یعنی می‌توانند در شانه، بازو، ساعد و کف دست باشند.
درمان دیسک گردن
۱- درمان نگهدارنده
با رعایت نکته‌های بسیار ساده و جزیی می‌توان بیماری را درمان کرد. در بیرون‌زدگی دیسک، بلافاصله سیستم التهابی بدن فعال می‌شود و بدن هم به‌طور خودکار آن را خنثی می‌کند.
۲- درمان جراحی
اگر بعد از درمان‌های نگهدارنده همچنان علایم بیماری ادامه یابد، درمان جراحی ضرورت می‌یابد، اما چه بیمارانی به جراحی نیاز دارند؟
افراد زیر باید جراحی کنند:
– افرادی که نقص پیشرونده دارند، یعنی دیسک گردن آنقدر شدید است که حتی در راه رفتن نیز دچار مشکل شده‌اند و احساس می‌کنند هنگام راه رفتن، روی برف یا روی ابر قدم برمی‌دارند، یا زمین می‌‌‌خورند و دست‌هایشان قدرت انجام هیچ کاری ندارد و دچار نقص عصبی شده‌اند.
– گروهی که هیچ علایم عصبی ندارند، فقط از درد شدید و ناتوان‌کننده رنج می‌برند و به درمان با وجود همه اقدام‌ها پاسخ نمی‌دهند و شدت درد باعث افت کیفیت زندگی‌شان شده است.
– برای برگرداندن بیمارانی که کاملا با استراحت بهبود می‌یابند، ولی وقتی به محل کارشان بازمی‌گردند، دوباره همه علایم آغاز می‌شود.
