نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که، بعضی افراد برای کاهش وزن دست به کارهایی مانند آبدرمانی میزنند. استفاده از آب برای لاغر شدن، نه تنها نوعی درمان نیست، بلکه کاری کاملا غیرعلمی و غیراصولی است. علاوه بر مسمومیت بر اثر نوشیدن بیش از اندازه آب، کسانی که رژیم غذاییشان را برای لاغرشدن محدود به نوشیدن آب میکنند به طور حتم با کمبود انواع مواد مغذی از ویتامینها و املاح گرفته تا پروتئینها مواجه میشوند.
در اثر نوشیدن چند روزه یا حتی چند ماهه آب برای لاغرشدن، عضلات و بافتهای بدن هم به مرور زمان تحلیل میروند. در این حالت، بدن نیاز خود را از عضلات و بافتهای ماهیچهای تامین میکند بنابراین تحلیل عضلات قلب، کلیهها و کبد و اختلال در کارکرد آنها، در اثر رژیمهای غیرعقلانی مانند آبدرمانی دور از انتظار نخواهد بود.
خیلی از افراد گمان میکنند چون ظرفیت کلیهها برای پذیرش آب بالاست، میتوان به هر میزانی، آب نوشید. البته درست است که ظرفیت بالای کلیهها گاهی اجازه نوشیدن ۱۰ تا ۲۰ لیوان آب را هم در طول روز به ما میدهد اما اگر بدن واقعا به آب زیادی نیاز نداشته باشد و نتواند با دفع از طریق تعریق یا ادرار تعادل میزان آب را در خود به وجود آورد، حجم کلیهها هم اشباع میشود و بهطور حتم، ما هم به دردسر میافتیم. میپرسید چه دردسری؟ اینکه با بالا رفتن حجم آب بدن، دچار کاهش سطح سدیم و در نتیجه مسمومیت با آب خواهیم شد بنابراین قدیمیها حق داشتهاند که بگویند: «اندازه نگه دار که اندازه نکوست…»